225
pionowego szybu. Jeżeli przy użyciu napiętego sznura lub drutu wyznaczmy prostą AB, to w jej linii dokładnie zawieszany plony P^ i Pg. -ierząc odległości a, b 1 c (rys. 239)» określimy współrzędne plonów jako punkty leżąc6 na prostej AB wzorami
*p„a xa ♦ łs • 4xab * yp<1 - ?a ♦ łs • A*AB
1 1 (132)
xp2 a *A ♦ TT • AXAB » y?2 ■ 7a ♦ IT* • A*AB
Ha orientowanym poziomie, po uspokojeniu się wahań plonów, przykładany delikatnie do drutów sznur lub drut, przedłużając w lewo 1 prawo prostą wyznaczoną przez punkty P^ 1 P| (rys. 240), zaznac-.ając (utrwalając) położenie punktów A * i B'.
Współrzędne tych punktów obliczymy wzorami
aV2 ' + $ A\tz
7 ten sposób spełniono zadanie orientacji kopalni, otrzymując na dole bok poligonu o punktach i# 1 B' - ze znanymi współrzędnymi, z których na drodze obliczeń określamy azymut boku. U tej metodzie oraz każdej Innej azymut linii plonów (linia pozioma) na powierzchni jest Identyczny na dole.
6.1.4.2. Nawiązanie ekscentryczne
Pomiar kątów poziomych (rys. 2*H) metodą centryczną jest szczególnie trudny, dlatego bardziej przyjęły się w praktyce nawiązania ekscentryczne, znane pod nazwą metod: 7clssbacha, Foxa, Hausego 1 Nesterenki. Najczęściej stosowaną metodą w Polsce jest metoda 77eissbacha, a następnie Foxa. Obie są oparte na zasadzie dwóch pionów opuszczonych w szybie do głębokości orientowanego poziomu.
a) Het oda TTelssbacha
W metodzie tej figury nawiązania tworzą dwa trójkąty połączone wspólnym bokiem, wyznaczonym przez dwa piony P^ 1 P2 (rys. 242). Jeden z trójkątów A^P^Pg jest na powierzchni, a drugi P^Pgl na orientowanym poziomie. Efektem końcowym pomiaru 1 obliczeń jest wyznaczanie współrzędnych punktów I i II orientujących pierwszy bok poligonu podziemnego.
Aby określić to współrzędne, należy na powierzchni dokładnie wyznaczyć współrzędne punktów A i B, które zakłada się w pobliżu otworu szybowego w nawiązaniu do osnowy powierzchniowej. Następnie na stanowisku A trzeba pomierzyć metodą repetycyjną lub w kilku seriach kąty <p, <p, a oraz długo-