img235

232

Eokcnaoie kilku odczytów gołym okiem do miejsc określonych na gwoździe oł: sprswia, że otrzyceny wartość (0^ - O_gJ zgodnie z rysunkiem 249. Po wyciągnięciu taśmy można spokojnie dokonać pomiaru nawiązawczogo no powiełz-chni za pomocą niwa la tarę, a petem można zjechać na orientowany poziom i wykonać podobne czynności zgodnie z rysunkiem 245.

Metoda ta jest szczególnie korzystna, gćy trzeba wykonać orientację wysokościową na kilku poziomach kopalni równocześnie, gdyż prace pomiaro-we mużna rozłożyć w c2aHie, unikając pośpiechu. Aby dobrze wykonać nawiązanie wysokościowe, trzeba zwracać szczególną uwagę no pomiar temperatury, pionowośó taśmy i właściwe określanie poprawek.

kopalniach istnieje możliwość wykonania niezależnych nawią2an wysokościowych również w innym szybie, dzięki czemu łącząc rep-ery podzielane przy tych szybach ciągiem niwelacji dołowej oraz repery na powierzchni (przy szyb owe) ciągiem niwelacji*powierzchniowej otrzymujemy kontrolę przez obliczenie zamknięcia niwelacji i przeprowadzęnie wyrówaenia

6.3. FRtfffADZBNU WTROBISk NA ZBICIE

Zarówno dla celów budownictwa podziemnego (metro - przejścia dla pieszych), jak i budownictwa górniozego prowadzi cię prace związane z drążeniem wyrobisk. Wyrobiskami nazywić będziemy ogólnie wszelkie korytarze podziemne, komory, Studnie,’ szyby o usytuowaniu swyoh głównych oai w dowolnym kierunku. Występują wyrobiska pionowe (szyby), poziome (chodniki ** tunele) i pochyłe (sztolnie upadowe)« Drążenie tego rodzaju wyrobiBk do ściśle określonego punktu z jednego czy więcej kierunków nazywamy prowadzeniem wyrobisk na zbicie*, czyli przebitką górniczą.

Rysunek 250 przedstawia ną przykład w płaszczyźnie poziomej kierunki prowadzenia chodnlkćjr metra z dwóch stron do wyzneczanych punktów zbicia ^P1 ^{1 P}2» na tle szczegółowej osnowy triangulacyjnej na powierzchni założonej dla budowy metra. Przedtem należało wydrążyć szyby pionowe A, 3 i C do poziomu prowadzonego chodnika.

Tśród przebitek górniczych wyróżnia się ich kilka rodzajów, charakteryzujących się trudnością określenia ich geometrii. Tak na przykład przt-

Rys. 250