2910489991

235

ZASTOSOWANIE MIKROFILMU

filmie ²) jest na tyle mały, że nie może być odczytany gołym okiem bez przyrządów powiększających. W tym leży główna jego niedogodność, łatwa zresztą do usunięcia. Przy pomocy specjalnych aparatów do odczytywania, tzw. lektorów, łatwo otrzymać świetlny obraz tekstu, z którego to obrazu nie trudniej jest nam czytać niż z książki. Poza tym z każdego zdjęcia można zrobić odpowiednio duże powiększenie lub zwykłym sposobem kinowym rzucić obraz znacznie powiększony na ścianę. Do zalet mikrofilmu należy natomiast wierność reprodukcji i szybkość jej sporządzenia, trwałość i taniość. Na mikrofilmie nie tylko otrzymujemy bezbłędnie tekst w oryginalnej jego postaci, ale możemy wychwycić cały szereg szczegółów niedostrzegalnych gołym okiem. Szybkość samego zdjęcia liczy się w ułamkach sekundy, a wywołanie przy idealnie zmechanizowanej produkcji winno dorzucić parę do kilkunastu minut zaledwie. Trwałość mikrofilmu nie ustępuje trwałości druku na wysokogatunkowym papierze ³). Na koniec taniość. Cena pojedyńczego mikrofil-,mu nie wiele jest wyższa od ceny sfilmowanej na nim samej książki. Materiał, który stanowi tania i niewielka taśma filmowa, prosto^fa i łatwość wykonania wpływają na to wydatnie.

Jedyną większą inwestycją są same aparaty do robienia mikrofilmów ■*) i odpowiednio liczne lektory, pozwalające z nich korzystać.

^a) Film używany do produkcji mikrofilmów jest zwykle szerokości 35 mm lub 16 mm, perforowany lub nie, na podkładzie niepalnym (aceto-celuloza, a nie jak w zwykłym fotograficznym filmie nitroceluloza łatwopalna i wybuchowa), o drobnym bardzo ziarnie i niskiej czułości. Dla celów bibliotecznych używa się raczej filmów 35 mm, a to w postaci 30 — 60 m taśm lub krótkich, tzw. 10-stronicowych odcinków.

³)    H. W. GREENWOOD, Document Photography, s. 144.

⁴)    Istnieje całe mnóstwo typów właściwych, zmechanizowanych i precyzyjnych aparatów mikrofilmowych (Recordak, Microstat, Watson, De-brie, Photokopist itd ). Dla własnych, niewielkich potrzeb można się posługiwać zwykłym, odpowiednio przystosowanym aparatem małoobrazkowym, najlepiej z lustrzanką jednowziernikową np. Kine-Exacta, Prakti-flex itp.