W przypadku postaci konstrukcyjnej bardziej złożonych przedmiotów, zapis konstrukcji wymaga stosowania nie tylko rzutów będących widokami, lecz odpowiednio dobranych przekrojów.
Rzut będący przekrojem wykonuje się w ten sposób, że rysujemy to. co jest w płaszczyźnie przekroju oraz to co jest widoczne za płaszczyzna przekroju Przekrój przedstawia wieć zarys figury leżącej w płaszczyźnie przekroju oraz widoczne zarysy i krawędzie przedmiotu, leżące za tą płaszczy zną
Położenie płaszczyzny przekroju zaznacza się w rzucie na płaszczyznę do niej prostopadłą dwiema krótkimi kreskami nie przecinającymi zewnętrznego zarysu przedmiotu oraz strzałkami wskazującymi kierunek rzutowania przedmiotu, umieszczonych w odległości 2-3 mm od zewnętrznych końców grubych kresek
Płaszczyznę przekroju oznacza się dwiema jednakowymi dużymi literami, które pisze się obok strzałek, a nad rzutem przekroju powtarza się litery. Rozdzielając je poziomą kreską.
Linie kreskowania (linie cienkie) powinny być nachylone pod kątem 45 do linii zarysu przekroju, do jego osi lub do poziomu
Podziałka kreskowania (odległość miedzy sąsiednimi kreskami) zależy od wielkoSci kreskowania pola i może wynosić od 0.5 mm dla bardzo małych pól do 5mm dla pól dużych.
Kreskowanie przekrojów tego samego przedmiotu w różnych rzutach powinno mieć jednakowy kierunek i podziałke
Na rysunkach złożeniowych kreskowanie przekrojów stykających się ze sobą częSci powinno się różnić kierunkami (i ewentualnie podziałka) a gdy jest to niemożliwe- tylko podziwy‘J