M«x Fricdllndcr bardzo późno ogłosił eseje poświęcone znawstwu Ukazały Q
się one w 1942 r. w zbiorze: On Art and Connoisseunhip M, wielokrotnie potem Mm M(
wznawianym i tłumaczonym Nic tworzą one całości, ani tez nic składają się na nm
zwartą teorię czy wykład metody. Wiele jest w nich natomiast praktycznych rad ^
i ostrzeżeń skierowanych do ząjmijjących się znawstwem historyków sztuki Naj- wucchn
częściej pojawiająca się przestroga dotyczy nazbyt scjentystycznyeh aspiracji hi- c/^m inr
storyków sztuki, próbujących nadać uprawianej przez siebie dyscyplinie status bardziej
prawowitej nauki, co najlepiej ilustrują słowa samego FriedlOndera, którego pi- na droj;
sanki swada i umiejętności literackie dorównują jego talentowi koneserskiemu chodząc
„Tak jak nie można stworzyć dzieła sztuki na podstawie wiedzy, tak też nie da się mowom
na podstawie wiedzy dzieła zrozumieć. Choć będziemy z powodzeniem wysubtcl- Fńedł&r
niać unaoczniającą, charakteryzującą wymowę słów, nigdy nie pokryje się ona zaangaż
całkowicie z wrażeniem jakie wywołuje dzieło sztuki Zawsze to. co rozstrzygają- wartość
cc pozostanie niewypowiedziane” *\ I jeszcze jeden cytat, który mógłby być mol- eksperte
tern niniejszego oitykułu. „Nauka jest tym bardziej nauką, im więcej osiąga bez- pre
spornych wyników. Wedle tej miary historia sztuki zajmuje w hierarchii nauk UTaz z<
nader podrzędne miejsce” *. Slę
W refleksji metodologicznej Friedlindera najciekawszym wydaje się pojęcie zadanie
imaginery pupilage 4V Znawca, jak sądził Fnedlftnder, jest, czy też powinien stać się, swego rodząju uczniem malarza, którego obrazy analizuje Powinien w swojej zarówn
wyobraźni uczestniczyć w procesie tworzenia, powstawania obrazu, a więc tym czyniła
samym poznać twórczą osobowość artysty, jego upodobania, wyczucie piękna suhstan
Oznacza to również poznanie możliwości artysty i jego ograniczeń, wizji jego history
sztuki, a nawet sposobu przenoszenia na płótno właściwego mu widzenia natury refleks
Pojęcie imaginery pupiloge nie ma dla Fhedlandera charakteru teoretycznej defi- mozliw
nicji, a raczej służy wyłożeniu kilku praktycznych wskazówek Friedlftnder poleca bMń i
m la skupienie się nad dokładną analizą niewątpliwych dzieł badanego malarza. 3^ m(
czego rezultatem ma być wyrobienie w sobie idealnego obrazu jego twórczości, \,
do którego należy odnosić każde badane dzieło Przy czym ideał ten nie może być jc
niezmienny, musi podążać za rozwojem artystycznym mistrza Nie może też opie- wokół
rać się na dziełach niepewnych i wątpliwych, zła atrybucja, jak twierdzi Friedllnder. (RRP)
ukazuje ignorancję badacza nie tylko wobec osoby malarza, któremu przypisał on znawJ
błędnie obraz, ale i wobec tego, którego nie rozpoznał41 2 jedli
Propozycja Friedl&ndera - duchowe, wyimaginowane uczestnictwo w proce- cześin
ik powstawania obrazu, porównywanie dzieła do wyrobionej w umyśle badacza zdniJ
wiąjt twórczości mistrza, nie ma już nic wspólnego z zestawianiem i analizą w\dal
foaacjególmth form w obraac Intuicja, dla FriedlAndera, igła magnetyczna, groniJ
drogę ku określeniu autorstwa, wyrasta z wrażenia całości, nigdy . 1
■■■■•fttowych, wyabstrahowanych porównań szczegółu Friedllnder przeczy 4Q ol
SMł ■ ■