komisja wspólna

zaproponować kompromisowy tekst ustawy, będący do przyjęcia przez obie izby, albo zaproponować odrzucenie ustawy. Jej propozycje są rozpatrywane przez Bundestag, który nie jest nimi związany. Głosuje nad nimi bez dyskusji. Gdy Bundestag zdecyduje się na odrzucenie ustawy, to może to zakończyć proces ustawodawczy. W przypadku uchwalenia przezeń zmienionego tekstu ustawy — zgodnie z propozycjami Komisji Mediacyjnej lub odrzucenia jej stanowiska — Bundesrat ma swobodę decyzji, czy wyrazi wobec tej ustawy sprzeciw.

KOMISJA WSPÓLNA

W jej skład wchodzi 16 członków z Bundesratu i 32 z Bundestagu. Ci ostatni, wyznaczani w liczbie odpowiedniej do stosunku sił frakcji, nic mogą być członkami rządu federalnego. Każdy kraj federalny ma w niej przynajmniej jednego swojego przedstawiciela i jest nim członek Bundesratu z tego kraju. W trakcie czynności podejmowanych przez niego w Komisji nie obowiązują go instrukcje rządu krajowego. Działa ona bowiem na podstawie odrębnego regulaminu uchwalanego przez Bundestag za zgodą Bundesratu.

Komisja Wspólna umożliwia parlamentowi federalnemu działalność w stanie obrony lub stanie wyjątkowym. Większością dwóch trzecich oddanych głosów, stanowiących co najmniej większość jej członków, stwierdza zaistnienie stanu uniemożliwiającego zebranie się Bundestagu lub jego niezdolność do podejmowania uchwał. Spełnia wówczas funkcję Bundestagu i Bundesratu i przejmuje ich prawa. Ustawa Komisji nie może ani zmienić, ani w całości lub części uchylić bądź zawiesić UZ. Nie jest ona także uprawniona do wydawania ustaw o przekazaniu praw zwierzchnich federacji instytucjom międzypaństwowym ani do dokonywania na nowo podziału terytorium federacji.

5. ZGROMADZENIE FEDERALNE

Składa się z posłów Bundestagu oraz z takiej samej liczby osób wybieranych przez organy przedstawicielskie krajów federalnych — proporcjonalnie do liczby ich ludności. Wybrani nie muszą być deputowanymi do parlamentów krajowych. Aby uniemożliwić wybór wszystkich reprezentantów danego kraju federalnego przez frakcję najsilniejszą w parlamencie krajowym, UZ w art. 54 ust. 3 ustanawia, że ich elekcji należy dokonać na podstawie zasady wyborów proporcjonalnych.

Status członków Zgromadzenia jest taki sam jak status posłów do Bundestagu. Zgromadzenie ma autonomię wewnętrzną.

Zgromadzenie jest organem powołanym do wyboru prezydenta federalnego. Zbiera się najpóźniej 30 dnia przed upływem kadencji prezydenta, a w przypadku przedwczesnego jej zakończenia — 30 dnia od zakończenia. Zwoływane jest przez przewodniczącego Bundestagu, który też kieruje jego obradami.

Podane wyżej cechy (skład Zgromadzenia, pozycja jego członków) oraz wypełnianie przez Zgromadzenie funkcji kreacyjnej, pozwalają zaliczyć je do organów władzy ustawodawczej.