leczenie chorób dróg oddechowych2

•    glikokortykoidy należy stosować podczas wyraźnych wskazań np. alergiczne zapalenie oskrzeli, nacieczenie eozynofilowe płuc,

•    należy określić dokładną dawkę i ustalić czas podawania leku,

•    stosować możliwie najmniej szą liczbę leków aby działanie ich nie pokrywało się,

•    dawki: u zwierząt młodych, do 1,5 roku dawki maksymalne leków, częstotliwość mała,

-    u zwierząt w wieku średnim - dawki leków średnie dla psów i kotów,

-    u zwierząt powyżej 7 roku życia - dawki leków zmniejszone o 20 %, podawanie możliwie często,

•    czas leczenia powinien być dostosowany do charakteru choroby, np. infekcyjne zapalenie krtani, oskrzeli 7-14 dni, zapalenie płuc - minimum 2 tygodnie, alergiczne zapalenie oskrzeli - do końca życia.

Poniżej przedstawiono grupy leków najczęściej używane podczas leczenia chorób układu oddechowego:

A. Leki rozszerzające oskrzela:

Metyloksantyny

Do tej grupy należą teofilina i jej pochodne: aminofilina, propentofilina, etamifiłina. Ich działanie polega na stymulacji ośrodkowego układu nerwowego, nasileniu diurezy i wywoływaniu relaksacji mięśni gładkich dróg oddechowych, co powoduje ich rozszerzanie. Związki należące do tej grupy zwiększają też liczbę i siłę skurczów serca oraz działają przeciwarytmicznie. Wskazaniami do ich stosowania są wszystkie sytuacje chorobowe, które przebiegają z czasowym i odwracalnym skurczem oskrzeli np. ostre zapalenie oskrzeli, odoskrzelowe zapalenie płuc, alergiczne zapalenie oskrzeli kotów. Wybrane preparaty handlowe, dostępne postacie leków i ich dawkowanie:

-    teofilina, preparaty: Afonilum, Baladex, Euphyllin, Theo-dur, Theophyllinum, Theospirex, Uni-Dur; syrop, tabletki, kapsułki, kapsułki o przedłużonym działaniu, dawkowanie: do 10 mg/kg 2 - 3 x dziennie, preparaty długo działające - 20 mg/kg 1 x dziennie.

-    aminofilina, preparaty: Aminophyłłinum, Eucardin; injekcje i.v., i.m, tabletki, tabletki o przedłużonym działaniu, dawkowanie jak teofilina.

Agoniści receptorów beta-2

Należą tu takie związki jak klenbuteroł i terbutałina. Związki te w bezpośredni sposób działają na mięśniówkę gładką oskrzeli poprzez jej rozluźnianie, co powoduje rozszerzanie światła oskrzeli. Jednocześnie wywierają one minimalny wpływ na receptory beta-1 w sercu. Ponadto ich korzystny wpływ w układzie oddechowym manifestuje się zwiększaniem częstotliwości ruchów rzęsek nabłonka oraz działaniem mukolitycznym. Wskazania do ich stosowania są podobne jak te podane wyżej. Związki te można stosować pojedynczo lub w terapii skojarzonej, z użyciem metyloksantyn. Wówczas działanie tych związków jest synergistyczne, co wpływa na poprawę warunków wentylacji i dystrybucji oraz higienę dróg oddechowych.

Wybrane preparaty handlowe, dostępne postacie leków i ich dawkowanie:

-    klenbuteroł, preparat: Yentipulmin; syrop 25ug/ml, 355 ml, dawkowanie: psy 1-5 ug/kg, 2 x dziennie, koty 1 ug/kg - co drugi dzień,

-    terbutałina, preparaty: Bricanył, Monovent, syrop 300pg/ml, dawkowanie: psy 1,25-5 pg,

2-3 x dziennie, koty - 1,25 pg, 2 - 3 x dziennie.

Leki parasympatykolityczne

Związki takie jak atropina czy glikopyrołat powodują relaksację mięśni gładkich oskrzeli, ale ich stosowanie w podstawowym leczeniu jest ograniczone ze względu na liczne działania uboczne wynikające z blokady receptorów muskarynowych. Atropina stosowana jest jedynie w ostrej duszności zagrażającej życiu jako lek zaliczany do zestawu ratującego życie.

-    atropina, preparat atropinum sulfuricum, injekcje i.v., i.m., s.c.