leczenie chorób dróg oddechowych1

3. Zalecenia dotyczące żywienia w trakcie choroby.

Wynikają one z nasilenia objawów i zmienionych potrzeb energetyczno - metabolicznych organizmu w czasie choroby. Bilans dawki pokarmowej podczas chorób układu oddechowego wygląda następująco:

E > 1,5 - 2 x B - 20 - 25 % s.m T= 10- 15 % s.m. W= 40 - 50 % s.m. Min. > 2x Wit. > 2 x

zapotrzebowanie energetyczne wzrasta, białko dobrej jakości tłuszcz jako podstawowy nośnik energii normalna lub mniejsza ilość węglowodanów zapotrzebowanie na związki mineralne wzrasta zapotrzebowanie na witaminy wzrasta Zapotrzebowanie na energię wzrasta. Szacuje się, źe podczas chorób układu oddechowego ilość dostarczanej energii winna być 1,5 - 2 x większa niż w warunkach zdrowia. Zwiększone potrzeby energetyczne wynikają z konieczności zaspokajania zwiększonego katabolizmu zachodzącego podczas choroby, konieczności wspierania układu immunologicznego i produkcji przeciwciał i wreszcie z powodu dużej ilości energii wydatkowanej na uruchamianie i utrzymywanie objawów kompensacyjnych takich jak przyspieszenie oddychania (praca mięśni międzyżebrowych, przepony) i utrzymywanie ulgowej pozycji ciała (wyciągnięta szyja, pozostawanie w pozycji leżącej mostkowej).

Zawartość białka winna mieścić się w górnej granicy norm przyjętych dla poszczególnych gatunków (pies, kot). Podczas chorób układu oddechowego istnieje tendencja do utraty białek osoczowych i rozwoju hipoproteinemii. Dlatego ilość białka dostarczanego z dietą winna być wysoka i białko to powinno być dobrej jakości, cechując się dużą przyswajałnością (strawnością). Źródłami takiego białka może być mięso drobiowe (kurczak, indyk), jagnięcina, mięso ryb, gotowane jaja, ser biały typu „cottage”.

Ilość tłuszczów może być średnia lub wysoka. Zważywszy konieczność dostarczania większej niż zwykle ilości energii tłuszcz staje się pożądanym składnikiem pod warunkiem, że u leczonego zwierzęcia nie ma innych chorób, z których wynikałyby przeciwwskazania dla stosowania większej ilości tłuszczu.

Zawartość węglowodanów może pozostawać na poziomie średnim lub nieco niższym ze względu na wyższą zawartość w dawce pokarmowej białka. Wartość energetyczna węglowodanów jest o połowę niższa niż tłuszczu, ale są one źródłem koniecznego włókna i cennych dwucukrów. Źródłem węglowodanów może być ryż, ziemniaki, tapioka.

Związki mineralne i witaminy winny być podawane w dawce około dwukrotnie wyższej niż w warunkach zdrowia. Każdy z podstawowych makro- i mikroelementów i każdy związek zaliczany do witamin spełniają zadania regulujące, wspomagające lub wręcz lecznicze np. związki zaliczane do antyoksydantów: miedz, cynk, selen oraz witaminy A, C, E.

Higiena żywienia. Ilość posiłków winna być zwiększona nawet do 4 - 5 w ciągu dnia. Dzięki temu posiłki stają się mniejsze objętościowo. Ważnym wymaganiem jest by konsystencja posiłków była miękka wręcz papkowata. Zapewnia to skrócenie czasu żucia i ułatwia połykanie, co przy utrudnionym oddychaniu (a również przy bolesności krtani) ma istotne znaczenie. U zwierząt hospitalizowanych, z utratą apetytu łub jego zmniejszeniem zachodzi konieczność stosowania metody odżywiania przymusowego lub sztucznego.

4, Wsparcie farmakologiczne.

Leki używane w leczeniu chorób układu oddechowego mogą pochodzić z różnych grup farmakologicznych. Zawsze wskazaniem do ich stosowania powinny być stwierdzone objawy kliniczne, znajomość choroby oraz perspektywa polepszenia stanu zdrowia. Przed szczegółowym przeglądem najczęściej stosowanych grup leków należy rozważyć i pamiętać o następujących zasadach ogólnych związanych z prowadzeniem farmakoterapii:

•    stosowane leki muszą być związane z rozpoznaniem lub winny być mocno uargumentowane teoretycznie,

•    leki powinny mieć możliwie małe działania uboczne,