Levi Strauss Kultura i język

Georges GHARBONNIER — Proszę pana, znajdujemy się przy końcu tej serii spotkań. Nie będąc etnologiem, usiłowałem jednak prowadzić dialog e etnologiem, z człowiekiem nauki. Dlatego też stawiałem takie pytania, te aby na me odpowiedzieć, etnolog musiał wychodzić poza ramy swojej dyscypliny, jednak mniej, o wiele mniej, niż może się to wydawać, gdyż nie zapominam, śe etnolog, choć odwołuje się do matematyki, odwołuje się także do zrozumienia poetyckiego. Jedyny może ze wszystkich łudzi nauki musi zmierzać do utożsamienia się ze swym przedmiotem, z czymś odrębnym. Aby poznawać, musi także odkryć własności poetyckie języka. Gdy sądzę, że przyciągam etnologa, gdy udaję, że go wyprowadzam poza jego dziedzinę, nie zapominam przecież, że żądam od niego odwołania się do pojmowania poetyckiego. Ale pytania, które stawiam człowiekowi nauki, nie tą jego własnymi pytaniami, chcielibyśmy zaś poznać te pytania, które on sam sobie zadaje. Upraszczając jak zawsze, my, ludzie zwykli, żądamy — oczywiście naiwnie — pouczeń od człowieka nauki. Chcielibyśmy wiedzieć, do czego doszedł, gdyż pożądamy wniosków; co nam mówi, gdyż rozumiemy, że prowadzi z nami dialog; co mówi do innych łudzi nauki, gdyż mamy nadzieję, że to, co ludzkie, będzie przez niego, także jako poetę, zachowane. Chciałbym więc postawić panu ostatnie pytanie. My, ludzie zwykli, mówimy o naturze i o kulturze. Bardzo nieściśle. Pan, człowiek nauki, mówi o naturze i kulturze definiując swoje terminy. Jakie rozróżnienie należy wprowadzić między naturą a kulturą?

139