Obraz0033 2

33

Powierzchnią obrabianą 1 nazywamy powierzchnię przedmiotu obrabianego podlegającą obróbce skrawaniem, a powierzchnią obrobioną 2 - powierzchnię utworzoną na przedmiocie obrabianym po przejściu narzędzia. Powierzchnia skrawania 3 jest chwilową powierzchnią odwzorowywaną na przedmiocie obrabianym przez krawędź skrawającą narzędzia (ostrza). Stanowi ona najczęściej powierzchnię przejściową od powierzchni obrabianej do powierzchni obrobionej. Część materiału obrabianego w stanie nieodkształconym, którą ostrze narzędzia oddziela od przedmiotu obrabianego i przekształca w wiór nazywamy warstwą skrawaną 4. Wiór 5 jest produktem odpadowym procesu skrawania, powstałym przez oddzielenie warstwy skrawanej od przedmiotu obrabianego.

2.3. Ruchy przedmiotu obrabianego i narzędzia

Do kształtowania przedmiotu za pomocą skrawania niezbędna jest obrabiarka, która nadaje mchy podstawowe narzędziu i(lub) przedmiotowi obrabianemu (PN-92/M-01002/01, PN-92/M-01002/02). Są to:

-    ruch główny, jako ruch gwarantujący istnienie procesu skrawania; jest najczęściej ruchem obrotowym lub prostoliniowym - zwrotnym,

-    ruch posuwowy (ciągły lub okresowy), jest niezbędny do usunięcia w^rar-stwy skrawanej z całej powierzchni przedmiotu; może być prostoliniowy lub złożony (obwiedniowy),

Rys. 2.2. Przykłady ruchu głównego v_c i posuwowego f, f_t w różnych rodzajach obróbki: a) w obróbce toczeniem, b) w struganiu wzdłużnym, c) we frezowaniu czołowym, d) w szlifowaniu obwodowym osiowym; PO - przedmiot obrabiany, N - narzędzie, 1 - powierzchnia obrabiana, 2 - powierzchnia obrobiona, 3 - powierzchnia skrawania