Obraz0069

69

siła dla kierunku ruchu posuwowego: Ę ⁼ C_f • a'^f ■ f “^f • K_f

69

(4.21)

siła odporowa:

(4.22)

gdzie: a_p - strefa czynna krawędzi skrawającej (głębokość skrawania), f - posuw, e, u - wykładniki potęgowe, C_c, C_f} C_p - stałe zależne od warunków obróbki wyznaczone doświadczalnie, K_c, K_f, K_p - współczynniki uwzględniające wpływ właściwości materiału obrabianego, parametrów skrawania nieujętych we wzorze, geometrii ostrza z uwzględnieniem zużycia, cieczy chłodząco-smarującej itp. (K_m K₀, K_k, K_t, K>., K_t).

Przy pełnej zgodności warunków obróbki z doświadczeniem, w którym wyznaczono stałe C, wszystkie współczynniki K = 1, czyli:

(4.23)

Spośród warunków skrawania wpływających na wartości sił składowych wymienia się: właściwości materiału obrabianego, rodzaj materiału i geometrię ostrza narzędzia, parametry skrawania, ciecze chłodząco-smarujące.

4.3.3.1. Wpływ materiału obrabianego na siłę skrawania

Materiał obrabiany wywiera znaczący i bardzo złożony wpływ na wielkość sił skrawania. Wielkość tych sił zależy od składu chemicznego, struktury, mechanicznych i fizykalnych właściwości materiału. Skrawalność danego materiału uwarunkowana jest zastosowanymi procesami hutniczymi, przeróbką plastyczną i warunkami obróbki cieplno-chemieznej. Na rysunku 4.21 przedstawiono orientacyjnie wpływ rodzaju i właściwości materiału obrabianego na opór skrawania przy toczeniu.

W przypadku materiałów wiązkich (o dużej podatności na umocnienia odkształceniowe) szczególnie wyraźny jest wpływ wytrzymałości na rozciąganie, a w przypadku materiałów kruchych (żeliwa szarego) decyduje wpływ twardości. Zarówno wzrost R_m, jak i HB wywołuje określone przyrosty wartości wszystkich składowych siły skrawania. Można je ocenić w odniesieniu do materiałów wzorcowych o R_m = 750 MPa (stale) i twardości 190 HB (żeliwo), na podstawie współczynników poprawkowych: