Obraz0107

107

6.3. Klasyfikacja odmian toczenia

Klasyfikacja odmian toczenia może być dokonywana na podstawie zróżnicowanych kryteriów:

1)    w zależności od położenia osi obrotu:

-    toczenie poziome (zwane powszechnie toczeniem),

-    toczenie pionowe,

2)    w zależności od toczonej powierzchni:

-    toczenie powierzchni zewnętrznych (zwane również toczeniem zewnętrznym lub obtaczaniem),

-    toczenie powierzchni wewnętrznych (zwane również wytaczaniem lub roztaczaniem),

3)    w zależności od wzajemnego usytuowania kierunków podstawowych ruchów toczenia:

-    toczenie wzdłużne zewnętrzne i wewnętrzne, gdy kierunek ruchu pomocniczego jest równoległy do osi toczenia (rys. 6.4),

-    toczenie stożkowe zewnętrzne i wewnętrzne, gdy kierunek ruchu pomocniczego przecina się z osią toczenia (rys. 6.5),

-    toczenie poprzeczne zewnętrzne i wewnętrzne, gdy kierunek ruchu pomocniczego jest prostopadły do osi toczenia. Można tu wyodrębnić toczenie czołowe oraz toczenie wcinające. Toczenie czołowe zewnętrzne i wewnętrzne może być wykonywane od osi toczenia (toczenie czołowe odśrodkowe) lub do osi toczenia (toczenie czołowe dośrodkowe) (rys. 6.6). W ramach wcinania wyróżnia się przecinanie, podcinanie i wcinanie kształtowe (rys. 6.7),

a)

Rys. 6.4. Schemat toczenia wzdłużnego: a) zewnętrznego, b) wewnętrznego

Rys. 6.5. Schemat toczenia stożkowego: a) zewnętrznego, b) wewnętrznego