246
Jako wskaźniki techniczno-ekonomiczne przyjmuje się wielkości charakteryzujące zaprojektowany proces technologiczny i mogące służyć do oceny poprawności jego realizacji.
Obróbka elektroerozyjna różni się wieloma specyficznymi cechami od tradycyjnych sposobów kształtowania obrabianej części. Wartości wskaźników zależą od wielu niekontrolowanych czynników związanych z właściwościami materiałów obrabianych, od cieczy dielektrycznych, skutków wynikających z impulsywnego przepływu przez nie prądu elektrycznego.
Na przebieg i skutki obróbki elektroerozyjnej mają wpływ następujące czynniki, nazywane też warunkami obróbki:
- warunki elektryczne, tj. czynniki związane z generacją wyładowań, do których należą m.in.: uQ, Ugr, iw, R, L, C, tp, tw, te itp., oraz kształt wyładowań, energia i częstość impulsów,
- właściwości materiału obrabianego, a w szczególności właściwości fizykochemiczne, kształt i wymiary wydrążenia itp.,
- właściwości materiału erody (narzędzia), a w szczególności właściwości fizykochemiczne, kształt i wymiary erody oraz jej kinematyka,
- właściwości dielektryka płynnego w szczelinie iskrowej, a w szczególności skład chemiczny i właściwości fizyczne dielektryka, stopień zanieczyszczenia produktami erozji i innymi zawiesinami, sposób podawania dielektryka w przestrzeń międzyelektrodową, prędkość przepływu itp.,
- czynniki mechaniczne obrabiarki, jak sztywność i stabilność dynamiczna, nadążność układu posuwowego itp.
Do najważniejszych wskaźników technicznych obróbki elektroerozyjnej zalicza się:
- objętościową wydajność erozji elektrycznej Qv oraz jednostkową albo właściwą wydajność objętościową qv,
- zużycie względne erody, tzw. współczynnik zużycia erody: mv - objętościowy i mL - liniowy,
- błędy obróbkowe,