248
W procesie obróbki elektroerozyjnej eroda podlega zużyciu, przez co zmienia kształt i wymiary. Na zużycie mają wpływ wszystkie czynniki działające na proces obróbki elektroerozyjnej.
Miarą względnego zużycia erody mv jest stosunek zużycia erody do wyero-dowanego materiału obrabianego:
mv = ^--100% (13.24)
gdzie: VE - objętość zużytej erody, VM - objętość wyerodowanego materiału.
W wyniku prowadzonych prac doświadczalnych nad doborem materiałów erod o odpowiedniej odporności erozyjnej oraz nad odpowiednim formowaniem wyładowań, udało się uzyskać współczynniki zużycia wynoszące poniżej 1% i obserwuje się dalszy postęp w tym zakresie. Zużycie erody w obróbce elektro-iskrowej jest większe niż w obróbce elektroimpulsowej, co wiąże się m.in. z innym charakterem przebiegu wyładowania.
Do ważniejszych parametrów procesu wpływających na zmniejszenie intensywności zużycia elektrody roboczej należą:
- niska częstość wyładowań, przy której zużycie względne mv wynosi około 2%,
- mała powierzchnia czołowa elektrody roboczej, przy której maleje jej zużycie względne, zwłaszcza na ostrych krawędziach,
- mała wydajność obróbki,
- mały zanikający prąd zmienny po wyładowaniu (od indukcyjności prze wodo wg kondensatorów itp.), którego ujemne przebiegi sinusoidalne powodują niepożądane ubytki materiału na elektrodzie roboczej,
- odwrócenie polamości elektrod podczas obróbki niektórych materiałów, przy równoczesnym stosowaniu elektrod miedzianych.
Powierzchnia podczas obróbki EDM jest odwzorowana z błędami. Dokładność odtworzenia powierzchni jest związana zarówno z procesem, tj. energią wyładowań, jak również z dokładnością pozycjonowania układów mechanicznych.
Do najważniejszych błędówr możemy zaliczyć:
- błędy kształtu spowodowane zużyciem erody i różnym jego rozkładem na erodzie,
- błędy ustawienia i prowadzenia erody względem materiału obrabianego,
- szczelinę iskrową zwiększającą wymiar o jej grubość.