Obraz38

1

TEMAT 5

Pedagogiczne problemy kształcenia kandydatów na kierowców:

a/ Pojęcie i działy andragogiki; b/ Kurs jako organizacyjna forma nauczania;

c/ Podstawowe cele kursów przygotowujących słuchaczy do uzyskania prawa jazdy;

d/ wpływ poziomu wykształcenia uczestnika kursu na bezpieczeństwo ruchu drogowego.

Ad. A.

Pojęcie i działy andragogiki:

W encyklopedii z 2004 roku spotykamy następującą definicje andragogiki:

Andragogika, teoria oświaty dorosłych, dział pedagogiki zajmujący się zagadnieniami związanymi z procesem wychowywania ludzi dorosłych. Jej znaczenie wzrasta wraz z upowszechnianiem się modelu kształcenia ustawicznego.

Chcąc określić czym jest kształcenie ustawiczne napotykamy na niemałą trudność - wielość definicji, z jaką mamy do czynienia w literaturze przedmiotu czyn9i wybór właściwej dość skomplikowanym. Dlatego też przyjmijmy za „Strategią Rozwoju Kształcenia Ustawicznego na rok 2010" tę sformułowaną na konferencji UNESCO w Nairobi w 1976 r. , gdzie określono kształcenie ustawiczne jako „kompleks procesów oświatowych: formalnych, nieformalnych i incydentalnych, które niezależnie od treści, poziomu i metod umożliwiają uzupełnienie wykształcenia w formach szkolnych i pozaszkolnych, dzięki czemu osoby dorosłe rozwijają swoje zdolności , wzbogacają wiedzę, udoskonalają kwalifikacje zawodowe lub zdobywają nowy zawód, zmieniają swoje postawy".

W encyklopedii z 1982 r. / wydanie dziewiąte / pod pojęciem andragogika czytamy: Andragogika , pedagogika dorosłych, dział pedagogiki obejmujący wychowanie młodzieży pracującej i dorosłych w szkołach , świetlicach, domach kultury itp.

Termin andragogika pochodzi od greckiego a n e r /andrus? I a g e i n /ago/. Wyraz aner znaczy: mężczyzna , mąż , człowiek dorosły, natomiast słowo agein oznacza - prowadzić. Jednym słowem andragogika w ujęciu etymologicznym oznacza naukę o „o prowadzeniu ludzi dorosłych".

Jako termin pojawiła się w XIX wieku, a użył jej po raz pierwszy niemiecki pedagog Aleksander KAAP, ale jak wynika z treści dostępnych mi publikacji andragogika jako nauka uzyskała swoja odrębne znaczenie dopiero w II połowie dwudziestego wieku. Bogdan Suchodolski w swej pracy PN. PEDAGOGIKA z 1980 roku pisze, że pedagogika jako nauka w swych dziejach bardziej niż inna nauka przekształca i rozszerza swój przedmiot badań. Było to następstwem rosnącej roli wychowania w społeczeństwie , komplikowania i różnicowania się form organizacyjnych działalności wychowawczej i powiększania jej zadań. Pedagogika rozszerzała swe badania na wiek przedszkolny i poszkolny , a więc okres wczesnego dzieciństwa i , okres młodzieńczy i człowieka dorosłego. Okres ostatni wydawał się sprzeczny z samą nazwą pedagogika i z tej racji proponowano wprowadzenie dla tego działu nowej nazwy Andragogika. Podzielił, też on andragogike na pedagogikę okresu w którym człowiek pracuje i pedagogikę okresu starzenia się, która miałaby się zajmować wychowawczymi problemami sytuacji emerytalnej. Łączy on ściśle andragogike z oświatą dorosłych oraz edukacja ustawiczną dorosłych. Wyróżnia on w tej oświacie dorosłych formy: