Obraz (72

Andrzej Sapo ta, Małgorzata Skrzypińsku-Gawn/siak

i!	narażenia	w' ; vS.'^: : iSv liczba padnięć	. ' . Obserwowany skutek objawy	• ■, •
Psy	155 lub 174,	bez	bez objawów klinicznych (3/8) lub lekka do umiar-	Pauluhn 2002
Beagle,	4 h	padnięć	kowanej przejściowa sinica widocznych błon śluzo-
2/płeć			w'ych pyska (4/8), łzawienie (2/8); ustąpienie tych
w grupie;			zmian po zakończeniu narażenia (7/8); u 1/8 psa
tylko			hiperwentylacja i objawy dłużej utrzymujące się (do
głowa			około doby); MetHb 4.7% (pies z hiperwcntylacją- 23.8%); addukty z albuminą surowicy około 1,5 pg/1 krwi
Psy	15,8; 4h	bez	bez skutków	Pauluhn 2005
Beagle,	30,3; 4h	padnięć	wzrost MetHb
2/płeć w grupie; tylko głowa	58,6; 4h		wzrost MetHb, sinica o nasileniu zależnym od wielkości stężenia
	116,1; 4h		wzrost MetHb, sinica o nasileniu zależnym od wici-
	243,4; 4 h		kości stężenia MetHb 18%; sinica o nasileniu zależnym od wielkości stężenia
	493,6; 4h		MetHb 26%; sinica o nasileniu zależnym od wielkości stężenia
Psy	241; 4h	bez	MetHb - około 30%
Beagle, 2/płeć		padnięć
w grupie; całe ciało

Jak wynika z tabel 4. i 5., niezależnie od drogi narażenia (per os lub inhalacyjna) jednorazowa dawka aniliny lub narażenie inhalacyjne przez 4 h powodowały u zwierząt wystąpienie podobnych objawów - sinicę o nasileniu zależnym od stężenia MetHb we krwi oraz objawy ze strony ośrodkowego układu nerwowego.

Należy zwrócić uwagę, że stężenie MetHb we krwi zależało od sposobu przeprowadzania doświadczenia. W badaniu Pauluhn (2005) na psach przy prawie identycznym stężeniu aniliny w powietrzu (243,4 oraz 241 mg/m³) narażenie na całe ciało prowadziło do powstania MetHb o stężeniu około 30%, natomiast narażenie przez głowę skutkowało stężeniem MetHb wynoszącym tylko 18%, co świadczy o istotnym udziale wchłaniania aniliny przez skórę.

Działanie drażniące

Nie ma danych w dostępnym piśmiennictwie na temat działania drażniącego aniliny na: skórę, oczy i błony śluzowe ludzi.

W standardowych testach na działanie drażniące naniesienie nierozcieńczonej aniliny (0,5 ml) na skórę królików wywołało jedynie niewielki rumień (1. stopnia). Nie było innych zmian na skórze. W

innym badaniu podanie na skórę szczurów i królików dawek 100 -s- 900 mg/kg aniliny spowodowało zapalenie skóry obserwowane w ciągu 3 * 5 dni po podaniu i ustępujące po 2    3 tygodniach. U

królików, na których badano ostrą toksyczność dermalną aniliny, wystąpiły podskórne wylewy krwi oraz znaczne zaczerwienienie skóry (RAR 2004; SCOEL 2010).

Po wkropleniu nierozcieńczonej aniliny (50 mg) do oka królika obserwowano znacznego stopnia zmętnienie rogówki oraz obrzęk i zaczerwienienie spojówki. Zmiany te nie ustąpiły do 8. dnia obserwacji. W innym teście (z 1949 r.) naniesienie aniliny na rogówkę oka królika spowodowało: łzawienie, zapalenie spojówki i uszkodzenie rogówki. Zmiany te całkowicie ustąpiły po 24    48 h. Porównywalne skutki ob

serwowano zarówno po naniesieniu nierozcieńczonej aniliny, jak i jej nasyconego roztworu wodnego (RAR 2004; SCOEL 2010).

Podczas badania ostrej toksyczności inhalacyjnej, u szczurów narażonych tylko przez nos na anilinę o stężeniu około 3000 mg/m³ przez 4 h stwierdzono uszkodzenie rogówki oraz przyćmienie rogówki. Zmiany te utrzymywały się przez 2 tygodnie (Du Pont 1982).