ocd jpeg

Ostcochonrirozn (OCD) 15

W przypadku cyst kostnych podchrząstkowych dochodzi m.in. do bolesności po silnych obciążeniach. Można to wytłumaczyć teoretycznie na dwa sposoby:

a)    Produkty przemiany materii zbierające się w cyście przedostają się do stawu i wywołują

chemiczne synovitis /capsulitis.

b)    Mały otwór na powierzchni chrząstki daje „efekt wentylowy". Przez to płyn stawowy może

dostawać się pod ciśnieniem do cysty, nic może jej jednak opuścić. W ten sposób powstaje

zwiększone ciśnienie śródkostne, któremu towarzyszy ból.

Rozpoznawanie

Dokładne badanie konia na kuławiznę i badanie radiologiczne z reguły wystarczają do postawienia dokładnego rozpoznania. Zależnie od rodzaju ostcochondrozy zmiany można łatwo przedstawić radiologicznie.

W niektórych przypadkach, w celu postawienia dokładnego rozpoznania, należy zastosować specjalne techniki radiologiczne. Dzieje się tak np.: w przypadku stawu barkowego, ponieważ ta okolica jest trudno dostępna dla promieni RTG. Z powodu dużej masy często trudno rozpoznać jest niewielkie zmiany. Wykorzystuje się wówczas dodatni środek kontrastujący (Renografin).

W przypadku stawów palca można znieść kuławiznę przez znieczulenie miejscowe. Znieczulenie dostawowe pozwala z reguły ograniczyć przyczynę kulawizny do jednego stawu. Może dojść do tego, że kulawizna nie ustąpi, lecz będzie pochodzić z innego stawu, także dotkniętego przez OCD.

Leczenie

a) Osteochondritis dissccans

Małe fragmenty chrząstki, które poruszają się wolno w stawie lub też są jeszcze połączone z kością, z której pochodzą, można z punktu widzenia teoretycznego leczyć zachowawczo. W takich przypadkach brak jest wyraźnej kulawizny i konie takie mogą brać z dobrym efektem udział w zawodach. Takim przykładem mogą być zmiany OCD w części dalszej kości piszczelowej, w stawie pęcinowym (proximalny i dorsalny obszar paliczka bliższego, grzebień strzałkowy kości śródręcza III / śródstopia III). W niektórych przypadkach OCD może manifestować się obrzękami stawów bez obecności kulawizny. Dopiero z innych powodów wykonane badanie RTG ukazuje obecność zmian OCD.

Mimo tego, że leczenie zachowawcze może mieć korzystny przebieg nie można stwierdzić, czy w ten sposób leczony koń nie osiągałby lepszych wyników bez zmian OCD. Takim przykładem jest „Moro du Padoucng”, szwajcarski kłusak- Champion roku 1990. Koń ten miał przez lata wyraźne obrzęki stawu talo-cruralncgo, co jednak nie niepokoiło właściciela. Przypadkowe badanie radiologiczne wykazało zmiany OCD dotyczące cochlea tibiac w obydwu stawach talo-cruralnych.

Zabieg artroskopowy jest w większości przypadków łatwy do przeprowadzenia, a leczenie pooperacyjne jest niekłopotliwc. Po kilku tygodniach koń może być znowu użytkowany.

Większe fragmenty chrząstki, znajdujące się głównie w stawach udowo-rzepkowym i talo-cruralnym, należy usunąć operacyjnie. W takich przypadkach wykorzystuje się również artro-skopię. Rokowanie zależne jest od wielkości ubytku i wieku konia. Rokowanie jest złe w przypadku dużych ubytków u starszych zwierząt. Źrebak ma o wiele większą zdolność do regeneracji od konia dorosłego. Poza tym ubytek w miejscu nic obciążanym w stawie pociąga za sobą mniejszą ilość następstw od ubytku znajdującego się w bezpośrednim miejscu kontaktu chrząstek.

Rokowanie w przypadku dużych zmian OCD w stawie ramiennym jest złe nawet mimo interwencji chiirurgiczncj.