P1080870

Melancholia. Miedzioryt Albrechta Durera, 1514

Sonet V. O nietrwałej miłości rzeczy świata tego

I nie miłować ciężko, i miłować

Nędzna pociecha, gdy żądzą zwiedzione -dWp Myśli cukrują¹ nazbyt rzeczy one,

V WOi

Które i mienić², i muszą sie psować.

Komu tak będzie dostatkiem³ smakować

Złoto, sceptr⁴, sława, rozkosz i stworzone ^

Piękne oblicze, by tym nasycone    ’ wirnik?

I mógł mieć serce, i trwóg sie warować⁵?

i* <ki % y#

Miłość jest własny⁶ bieg bycia naszego, ^

Ale z żywiołów⁷ utworzone ciało

263

1

   cukrują — upiększają, zachwalają.

2

   mienić [sie] — zmieniać [się].

3

   dostatkiem — wystarczająco.

4

   sceptr — berło; przenośnie: władza.

5

   warować sie — wystrzegać się.

6

   własny — właściwy.

7

   i żywiołów — tu: z materii.