psych
1

r

Końcowa faza wywiadu przeznaczona jest na wzmocnienie i; niejącego kontaktu terapeutycznego. Wzajemne podzielenie się opin mi na temat omówionych problemów, przedyskutowanie zaleceń wynr gają pewnego czasu, o czym trzeba pamiętać i zostawić na ten et dostatecznie dużo czasu. Pożegnanie stanowi dodatkową możliwo wyrażenia gotowości do kontynuowania dialogu. Zachowanie pacjen w tym czasie daje często sposobność uzupełnienia oceny psycł dynamicznej.

Poszczególne fazy wywiadu psychiatrycznego wraz z ich zass niczymi celami przedstawia tabela 2.1.

Tabela 2.1

Fazy wywiadu psychiatrycznego (lekarskiego) (wg S.C. Shea)

Faza wywiadu	Czas (orientacyjnie)	Cel
I. Wprowadzenie	1 -2 min	1.    Zmniejszenie lęku pacjenta 2.    Zaznaczenie jego podmiotowości 3.    Wprowadzenie w sytuację dialogu
II. Otwarcie	5-8 min	1.    Zwiększenie poczucia akceptacji, bezpieczeń stwa i zrozumienia u pacjenta 2.    Określenie oczekiwań pacjenta i jego pode ścia do problemu 3.    Wstępne ukierunkowanie procesu diagnost cznego 4.    Wstępne określenie sfer oporu 5.    Ocena niebezpieczeństw niepowodzenia wy wiadu 6.    Ustalenie dalszego stylu prowadzenia wywif du
III. Wywiad zasadniczy	20-30 min	1.    Określony celem danego wywiadu 2.    Zebranie informacji koniecznych do diagnoz -    psychiatrycznej (lekarskiej) -    psychodynamicznej 3.    Wzmocnienie sytuacji dialogu
IV. Podsumowanie	5 min	1.    Wykazanie, że problemy pacjenta zostały zro zumiane i potraktowane poważnie 2.    Dostarczenie pacjentowi możliwych na dany* etapie rzetelnych informacji dotyczących jeg< stanu

tab. 2.1 Faza wywiadu

V. Zakończenie

Czas (orientacyjnie)	Cel
1 -2 min	3.    Wyrażanie przez pacjenta opinii na temat spotkania 4.    Ustalenie i przedyskutowanie zaleceń lekarskich 5.    Danie pacjentowi nadziei na pomoc 1.    Zasygnalizowanie zrozumienia i wsparcia 2.    Podkreślenie autonomii pacjenta 3.    Ocena (psychodynamiczna?) zachowania pacjenta w czasie pożegnania

Nieodzowną częścią badania psychiatrycznego jest badanie fizy-alne (ze szczególnym uwzględnieniem neurologicznego). Niekiedy kierunkowuje właściwie diagnozę psychiatryczną (niektóre zaburze-ia psychiczne mogą być wynikiem chorób somatycznych). Choroba matyczna może również modyfikować przebieg zaburzenia psy-icznego, ograniczać możliwości terapeutyczne, co ma znaczenie prognozowaniu. W czasie badania fizykalnego lekarz wchodzi w kon-kt dotykowy z ciałem pacjenta Doświadczenie to może wzmocnić ■żucie bezpieczeństwa pacjenta, bądź je osłabić, gdy pacjent od-ierze to jako naruszenie granic jego intymności. Czas, w którym rzeprowadzamy badanie fizykalne, ma zatem duży wpływ na rozwój lacji z pacjentem. Doświadczony lekarz potrafi to wykorzystać i w od-wiednim okresie prowadzenia wywiadu przeprowadzić badanie fizy-Ine. Najbezpieczniej zrobić to po zakończeniu zasadniczej części viadu.

Ocena stanu psychicznego pacjenta, dokonana w czasie przeprowadzania wywiadu, powinna zawierać opis stwierdzonych objawów psy-i>patologicznych, uszeregowanych według funkcji psychicznych b. 2.2). Pożądana jest również ocena psychodynamiczna (tab. 2.3). niektórych przypadkach dodatkowo posługujemy się skalami ocen,

^Wentarzami objawów, które mogą być przydatne w ocenie wyników zenia.

_s<?^enny^m uzupełnieniem badania pacjenta mogą być informacje od _n . ^{z Je}9° najbliższego otoczenia. Uzyskanie ich powinno wymagać 9°dy pacjenta.

^r w Gdańsku