page0006

Badanie oczopląsu - próby kaloryczne n		W
Głowę ustawia się tak, aby kanał półkolisty boczny ustawiony był pionowo
- badany leży, a głowa jest o 30 stopni przechylona ku przodowi. W		H
metodzie Hallpike’a-Fitzgeralda bodźcem jest woda o temp. 30 i 44
stopni. Czas utajenia wynosi 16-26 s, czas trwania oczopląsu to 90 s dla
wody ciepłej i 120 s dla wody zimnej. Stymulacja wodą ciepłą wywołuje
oczopląs w kierunku ucha stymulowanego, a zimną - w kierunku ucha
niestymulowanego.		c«si
Różnica czasu trwania oczopląsu większa niż 20-25% w jednym uchu w
| porównaniu z drugim wskazuje na obniżenie odpowiedzi przedsionkowej.		■
Fiksacja wzrokowa w trakcie wykonywania prób kalorycznych u osób z
fizjologiczną funkcją przedsionka powoduje supresję oczopląsu
przynajmniej o połowę wartości amplitudy. Niemożność supresji		!Mi
kalorycznie wywołanego oczopląsu jest przyjmowana jako zaburzenie
ośrodkowe pochodzenia móżdżkowego.
P*		PS
■■r		—

Badanie oczopląsu - próby obrotowe

Wykonywane są w celu oceny wpływu przyspieszeń kątowych na czynność przedsionka.

W próbie Barany’ego badany siedzi na fotelu obrotowym z głową przechyloną o 30 stopni do przeodu. Wykonuje się 10 obrotów w ciągu 20 sekund. Czas trwania oczopląsu poobrotowego wynosi 30-40 s. Kierunek oczopląsu poobrotowego jest przeciwny do kierunku obrotów.

Badanie oczopląsu - elektronystagmograłia

Badanie układu równowagi - postulografia

W ENG rejestruje się ruchy gałek ocznych dające zmiany potencjału rogówkowo-siatkówkowego

Testy związane ze stymulacją kinetyczną lub kaloryczną narządu przedsionkowego rejestrują tylko czynność okoruchową gałek ocznych, nie dając informacji o postawie i ruchomości tułowia.

Najprostszymi metodami oceny równowagi posturalnej są:

-    próba Romberga

-    próba Unterbergera (próba marszu w miejscu przy zamkniętych oczach)

Postulografia jest obiektywnym, ilościowym opisem próby Romberga.

Chwianie się w tej próbie z oczyma otwartymi i zamkniętymi rejestruje się za pomocą urządzeń mierzących różnicę napięć w poszczególnych grupach mięśni. Zapisy wychyleń rejestrowane są na osi poziomej i pionowej, a otrzymane w ten sposób krzywe opisujące przemieszczanie się środka ciężkości osoby badanej nazwano stabilogramami

CHOROBA MENIERE’A

Triada objawów występujących w sposób napadowy:

*    1. Zawroty głowy (20 min - 24 h)

2.    Niedosłuch

3.    Szum w uchu

Dodatkowo objawy ze strony autonomicznego układu nerwowego - nudności,

^: wymioty, bladość skóry, zimny pot itp.

Choroba wiąże się z wodniakowatym rozdęciem przestrzeni endolimfatycznych a ucha wewnętrznego. Spotyka się także pęknięcia błędnika błoniastego i blizny A po wygojeniu tych pęknięć. Zmieszanie się bogatej wK+ endolimfy z ubogą w K+ perilimfą prowadzi do znacznego wzrostu stężenia K+ w środowisku, w którym przebiegają włókna aferentne n. VIII. Są one porażone przez depolaryzację, co powoduje objawy uszkodzenia czynności przedsionkowo-ślimakowej.

Zaburzenia słuchu są typu odbiorczego i mają charakter postępujący.

6