Scan444

51

zapisujemy dwa równania równowagi dla sił działających w węźle A. Po odcięciu tego węzła od reszty kratownicy przekrojem cii - aj otrzymujemy układ trzech sił Gi, Di i V_A, przecinających się w jednym punkcie, które muszą spełniać warunki równowagi:

	2 XA = Gi cos a + Di = 0
skąd obliczamy	2 YA = Gi sin a + VA - 0,
	sina A = ^VA^c‘s^a

Kolejnym węzłem, w którym występują tylko dwie niewiadome siły Si i D2, jest węzeł 2. Po odcięciu tego węzła od reszty układu przekrojem 012 - <12 zapisujemy warunki równowagi dla zbiegających się w nim sił Di, D2, Si i P5 .

	2 X2 — Di + D2
skąd obliczamy	2 Y2 = Si - P5 = 0
	D2 = Di ^ VA ctg a Si=P5

Następnie rozpatrujemy węzeł 1, któiy odcinamy od reszty układu przekrojem 013 - 013. W węźle tym działa pięć sił Pi, P4, Gi, Si, Ki i G2, z których tylko dwie ostatnie są nie znane. Obliczamy je z równań :

2 Xi = P4 - Gi cos a + G2 cos a + Ki cos a = 0 2 Yi = - Pi — Si - Gi sin a - Ki sin a + G2 sin a= 0

W ten sposób, rozpatrując po kolei wszystkie węzły kratownicy, obliczamy wartości sił wewnętrznych w jej prętach. Metoda ta, bardzo prosta w swoich założeniach wymaga jednak znacznej pracy rachunkowej, bez możliwości kontroli poprawności obliczeń.