skanowanie0001 (25)

58

ciowej wykorzystuje się tylko takie reakcje, które przebiegają szybko i ilościowo zgodnie ze ściśle określonym równaniem chemicznym i których punkt równoważnikowego wysycenia m-żna zaobserwować na podstawie zmiany barwy roztworu lub wskaźnika.

Technika miareczkowania polega na tym, że biuretę napetrfia się roztworem mianowanym, a roztwór badany, w objętości zwykle odmierzonej pipetę, wlewa się do kolby stożkowej (er Ienmajerki ), dodajęc potrzebną i lość wskaźnika. Dla lepszego zaobserwowania zmiany barwy roz tworu dobrze jest w czasie miareczkowania umieścić pod kolbei stożkową arkusz białego papieru lub bibuły. Następnie wprowadza się kroplami roztwór mianowany z biurety, cięgle mieszając zawartość kolby stożkowej. Mi areczkowan i e można uznać za zakończone, jeżeli roztwór badany zmienia barwę od jednej kropli roztworu mianowanego.

Dokładność uchwycenia końcowego punktu miareczkowania zależy od wielu czynników. Szczególnie istotne jest:

a)    stosowanie stężeń roztworów mianowanych i oznaczanych w granicach 0,01n - 1n. W przypadku roztworów nadmiernie rozcieńczonych lub stężonych uchwycenie momentu zmiany barwy wskaźnika jest trudne i mało dokładne,

b)    odpowiednie dobranie stężeń roztworów mianowanych i Oznaczanych tak aby były one zbI i żonę ,

c)    bardzo uważne dodawanie roztworu mianowanego, szczególnie w po bI iżu punktu równoważnikowego (roztwór należy dodawać powoli, po jed-nej kropli).

W analizie miareczkowej, w zależności od typu reakcji chemicznej, zachodzącej podczas mi areczkowan ia, rozróżnia się następujące działy:

(^aIkacyme t r i ę - zajmującą się oznaczaniem kwasów i zasad.na drodze reakcji zobojętnienia,

[/ok sydyme t r i ę - opierającą się na zastosowaniu metod utleniania i redukcji (np. nadmanganometri a - utlenianie roztworami KMpO, , jodo-metria - utlenianie reduktorów roztworami jodu, oznaczanie ilości wydzielonego jodu z jodków przez utleniacze),

\J RotDEieksomet_rj_£ - zajmującą się oznaczaniem substancji brzez wykorzystanie reakcji tworzenia związków kompleksowych,

precyp i tomet r i ę - opierającą się na wytrącaniu oznaczanego składnika w postaci trudno rozpuszczalnego osadu. Stosowane tu są mianowane roztwory soli srebra (argentometri a) oraz rtęci (merkurorne tri a).

; j!

Metody miareczkowe są szybkie i proste i dlatego znajdują szerokie zastosowanie w praktyce, szczególnie w powiązaniu z metodami fizykochemicznymi .

/"    3.3.2. A I k a c yme tria

Analiza a Ikacymetryczna opiera się na wykorzystaniu reakcji zobojętniania, jaka zachodzi między kwasami i zasadami;

H⁺ + OH^- = H₂0,

lub ściślej

H₃0⁺ + OH" = 2H₂0.

Końcowy punkt miareczkowania, czyli punkt równoważnikowy, ustalamy za pomocą odpowiedniego wskaźnika kwasowo-zasadowego, zmieniającego swoje zabarwienie w zależności od stężenia jonów wodorowych w roztworze.

Dobór wskaźnika uzależniony jest od rodzaju reakcji miareczkowania oraz zmian_pH podczas miareczkowania szczególnie w pobliżu punktu równoważn i kowego.

Rozróżniamy trzy przypadki miareczkowania a Ikacymetrycznego :

1)    miareczkowanie silnych zasad silnymi kwasami,

2)    miareczkowanie słabych zasad silnymi kwasami,

■    3)/miareczkowanie słabych kwasów silnymi zasadami.

. Cząsteczki wody ulegają w nieznacznym stopniu dysocjacji:

2.H₂0 =■ H₃0⁺ + OH" .

Powstający w reakcji jon HjO (a nie jon H⁺) nosi nazwę jonu hydronio-wego .

Stałą dysocjacji wody podaje równanie

[H 0⁺J [OH"]

K = —--5- .

[h₂o]²

Ponieważ "stężenie" wody niezdysocjowanej możemy praktycznie uważać za wielkość stałą, a więc również stałą wartość posiadać musi iloczyn:

[H₃0⁺][OH"] = K [H₂0]² = K_w = 10"¹\