Gdzie mieszkali poganie?
W tekście nie znajdziemy wprost odpowiedzi. Są natomiast „latynizmy” wskazujące na to, że Autor pisał do braci pogan w Rzymie.
Papiasz, biskup Hierapoliswspominał o tzw. „nieuporządkowanym Marku”. Chodzi tu o to, iż Ewangelia Mk odznacza się zwartą strukturąnapłaszczyźnieT
1) geograficznej - Jezus wg Mt i Mk koncentruje swoją działalność na Galilei
2) teologicznej - I część Mk ukazuje działalność Jezusa w Galilei i jej Okolicach -Tvlk 1, 16 - 8, 21. II część koncentruje się na Jerozolimie (do
której Jezus zmierza Mk 8, 22- 10, 52). III część w Jerozolimie - Mk 11, 1-13, 37. IV część - męka i śmierć Jezusa w Jerozolimie - Mk 14, 1 -16,8.
Czy z tekstu Mk wynika jakoby znał on Pawła i Piotra? Jaki oni mieli wpływ na niego?
Aby pokazać zależność Mk od Piotra trzeba wziąć pod uwagę mowy Piotra zawarte w Dz 10, 37 i porównać je z Mk. Imię Marek występuje u Pawła: bierze on udział w pierwszej podróży misyjnej tegoż Apostoła. Niektórzy egzegeci twierdzili, że Mk korzystał z teologii Pawła. Mówi się o tzw. paulinizmie markowym. Szwaj cer i Werner potwierdzili obcość takiego przypuszczenia i brak kategorii paulińskich u Mk. Sam Ewangelista ukazuje najstarsze poglądy chrześcijańskie. Nie wykluczone jest, że Mk mógł znać najstarsze listy św. Pawła (Kor).
Czy u Mk mamy kluczowe słowa, które mają wielkie znaczenie u Pawła?
I tak, Paweł akcentuje słowa: ^homonos” (pra\yo)r-dcatecheo^1__ł4&^ u Mk tych
słów brak. Zarówno Paweł jak i Mk mają określenie „Syn Boży”. Jednak u Pawła ma znaczenie preegzystencji Słowa Bożego, Mk zaś inaczej interpretuje te tytuł.
Mk 10, 45 - „Syn człowieczy wydany na okup za wielu”. Jest to aluzja do IV pieśni o Cierpiącym Słudze Jahwe. Nie można wykluczyć zupełnie zależności teologii Pawła
Mk oddaje wiernie pierwotny kerygmat, przedstawiając myśl chrystologiczną najwcześniejszej wspólnoty. Od początku przedstawia osobę Jezusa jako tą, ku której wszystko zmierza i od której wszystko ma sens. Odkrywanie Jezusa następuje stopniowo. Wg _Orsatiego drogą dla chrześcijan jest Jezus. Dochodzimy tu do tzw. sekretu mesjańskiego. Jezus zabrania swoim uczniom oraz osobom uzdrowionym, a także złym
Z-*-'-
duchom nazywać go Mesjaszem. Przełom w Mk 8, 27.
U Mt mamy określenie „Królestwo niebios”, u Łk - „Królestwo Jezusa” (dialog Jezusa z nawróconym złoczyńcą), natomiast u Mk występują trzy aspe^t^ „IGólestwa^ Bożego”: ^ ^ ?
1) proklamacja Królestwa ściśle złączona z treścią Ewangelii - Mk 1, 14-15
i połączone z nawróceniem oznacza królowanie i potęgę Boga. To królowanie wyklucza jakikolwiek podział - Mk 3, 24. Opiera się ono nie potędze ludzkiej, ale wzrasta aż do wypełnienia - Mk 4, 26 - 33 ° x
2) Królestwo Boże odsłaniane tylko uczniom - Mk 4, 11. Jezus sam wskazuje^ że jest Drogą do Królestwa - za pomocą wiary w Jego osobę do tego Królestwa
9