,\S.ł. POPRAWKA KĄTA PIONOWl tlt)/I W/OII.DII NA MIMOftKODY PIONOWI! STANOWII.lv \ I ( I III
Niechaj ll|t oznacza wysokość punktu geodezyjnego r mul powierzchnią odniesienia (rys. 2.13.) Załóżmy, że teodolitem ustawionym eontrycznic na wysokości i nad tym punkiem pomierzono kąt pionowy a"1’ celu l\ a po wyelimino
E
Rys. 2.13
waniu wpływu refrakcji otrzymano kąt a. Sygnał E jest centryczny i znajduje się na wysokości w nad znakiem geodezyjnym K, którego wysokość nad powierzchnią odniesienia wynosi H^. Będziemy chcieli wyznaczyć taką poprawkę Aa, która dodana do kąta a da nam kąt pionowy ac, pod którym do płaszczyzny horyzontu przechodzącej przez punkt P nachylony jest odcinek PK, łączący centry punktów geodezyjnych.
Zadanie rozwiążemy korzystając z pewnej własności formy na tangens kąta ze współrzędnych. Oto jej treść i uzasadnienie.
Jeżeli
to
Dowód. W znanej zależności trygonometrycznej
podstawimy wyrażenia (2.101), otrzymując
i
tg (« P)
J_L.
_J_i
FłG2 + Fl°l
f2g2
nki|(l. po wymnożeniu licznika i mianownika przez F2G2 będziemy mieli
s ^ P) F G + F G
I T I 2VJ2
i ii można zapisać w postaci (2.102).
Rozważmy teraz przekrój normalny OPK kuli odniesienia o promieniu R.
Na podstawie rysunku możemy napisać dwie, zachodzące z dużym przybliżeniem
(2.105)
lownosci
Korzystając z (2.102) mamy natychmiast
tg [(a + Aa + <t/2) - (a +^)] =
AHFK d,
AhPK D
gdzie: AHpK = Hk — Hp jest różnicą poziomów punktów geodezyjnych, AhpR = hK — hp jest różnicą poziomów instrumentu i celu,
D — rzut odcinka TE na poziom hp instrumentu,
D, — rzut odcinka 1E na poziom Hp punktu P.
Z (2.105) otrzymamy po redukcji
tg A a =
AHpk D.
AhPK D
a ponieważ
więc podstawiając ostatnie związki do (2.106) będziemy mogli napisać
tg Aa =
(2.107)
Aa" =o"
AHpk |
d ■<1+Rt) |
AhPK |
d <* +"r) |
AHpk | |
AhPK |
d'(,+^ |
(2.108)
(2.109)