„Tylko jedna Ziemia'9 (Sztokholm, 1972) - Deklaracja Sztokholmska
Konferencja ONZ w Sztokholmie zgromadziła w dniach od 5 do 16 czerwca 1972 roku około 1200 delegatów ze 113 państw i miała bardzo duże znaczenie. Poprzedzające ją przygotowania i badania wzmogły zainteresowanie opinii publicznej problematyką środowiskową oraz stworzyły odpowiednią atmosferę medialną. Konferencja stanowiła forum międzynarodowej dyskusji nad najważniejszymi sprawami dotyczącymi zagrożeń cywilizacyjnych. Konferencja odbyła się pod hasłem 'Tylko jedna Ziemia" i zobowiązała państwa świata do podjęcia zespolonego wysiłku w celu ograniczenia degradacji planety. Nareszcie oficjalnie uznano konieczność zachowania środowiska dla przyszłych pokoleń. Po raz pierwszy, w trakcie obrad pojawiło się pojęcie rozwoju zrównoważonego, choć nie zostało ono jeszcze formalnie zdefiniowane.
Niezwykle istotna dla światowej ochrony środowiska stała się uchwalona 16 czerwca 1972 roku na 21 spotkaniu plenarnym Deklaracja o Środowisku Człowieka, znana też jako Deklaracja Sztokholmska. Do czasu konferencji powszechnie uważano, że dalszy rozwój gospodarczy i ochrona środowiska zaprzeczają sobie nawzajem, stąd znalezienie kompromisu pomiędzy nimi jest niewykonalne. Deklaracja Sztokholmska zawiera 26 zasad, które powinny być respektowane przez strony i jest to dokument uznawany za konstytucję międzynarodowego prawa ochrony środowiska. Zasady te wytknęły konieczność ponownego zdefiniowania stosunku człowieka do środowiska, tym razem opartego na podejściu zrównoważonym. Co prawda nadal w centrum zainteresowania znajdował się człowiek i jego dobro, jednak każda z 26 zasad akcentuje, iż dobrobyt człowieka jest możliwy do osiągnięcia wyłącznie przy zachowaniu walorów środowiska naturalnego. Ujmuje to bardzo otwarcie punkt 2 wstępu:
2