wilko�ak0001

I

I

istotami demonicznymi poszczycić się mogącymi w tej części Europy wyjątkowo starym rodowodem były wilkołaki. Już Herodot (V w. p.n.e.) wspominając o Neurach zamieszkujących dorzecze dzisiejszego Dniepru wspominał, że co roku na pewien czas przemieniają się oni w wilki. Wzmianki o tego rodzaju przemienianiu się w wilki mieszkańców tej części Europy znajdują się również w literaturze rzymskiej. Sprawy te znane były także autorowi „ Słowa o pułku Igora”. Być może nie były to wierzenia ludów słowiańskich, ale przybyłych ze stepów środkowoazjatyckich stepowców irańskiego pochodzenia. Od nich zaś dopiero przeszły do Słowian oraz innych ludów wschodniej i częściowo środkowej Europy.

Mity o ludziach zamieniających się w wilki lub też zamienionych w nie przez złego czarownika, znane były również i na zachodzie Europy, w Niemczech, Francji, Anglii, czy nawet w Skandynawii. Stąd też niektórzy dziewiętnastowieczni autorzy (np. Ryszard Berwiński) wyrażali przypuszczenia, że stamtąd właśnie przyszła do Polski wiara w wilkołaki. Nie można wreszcie pomijać

147