slanowanie2

Do typowych halofilnych glonów należy gatunek Vaucheria dichotoma występujący w solankach środkowoeuropejskich. .

Spośród zielenic do halobiontów. bądź halofili należą gatunki rodzaju Enteromorpha (ryc. 33±)-_:;A/-; ^:c. ' ;    ■    ż.t

• Wpływ stopnia zasolenia na wielkość glonów był badany przez.; Levringa (1940). Badacz'ten zaobserwował, że im większy jest-stopień zasolenia w morzach tym większe rozmiary osiągają glony,. Już w 1817 r. Agardh pisał: „Marę Balticum id habet insigney ut Algas Oceani mirifice/Aontrahetj. et sibimet-.ipsis dissimiles; reddat”. Areshoug (1847) nazywa glony Bałtyku „formas. dimi-nutas s. contractas., gracilescens et vulgo steriles” (cytowane za Remane’m, 1958).    '■    .    :'V ^;:'ś.±

Wpływ stopnia zasolenia na wielkość glonów w solankach śródlądowych był również obserwowany przez Hustędta (1925). Hustedt podaje następujące dane:    '

S^u/ćo Średnia długość

Diploneis interrupta    25,8    46,6    ym

Diploneis interrupta    10,2    44,4    pm

Navicula peregrina ' ok.    25,8    -94,4    pm

Nauicula peregrina    ok.    10,2    90,0    pm

Nasze obserwacje nie potwierdzają tego, gdyż w źródłach o zasoleniu około 3,6%o, a więc znacznie mniejszym, średnia wielkość Diploneis interrupta wynosiła w różnych latach (1965, 1970, 1972): 53,2 ± 1,84, 46,6 ± 1,82, 47,0 ± 2,36. Dla N. peregrina. średnia długość w tych samych warunkach zasolenia wynosiła 110,50 ±4,24, a więc przewyższała dane podane przez Hustędta.

Glony mórz i oceanów. Roślinny bentos mórz składa się, poza tasiemnicami (Zostera i inne rodzaje), wyłącznie z glonów i to przeważnie z brunatnie i krasnorostów, przyrośniętych zwykle do podłoża za pomocą tarczek lub chwytników. Glony bentosowe występują od strefy litoralnej, aż do głębokości, w której może jeszcze zachodzić fotosynteza.

W morzach zimnych i umiarkowanie zimnych, np. w Morzu Północnym przeważają brunatnice. Rycina 453 przedstawia pionowe rozmieszczenie glonów w zależności pd poziomu wody podczas prz3'pływu i odpływu morza. Gatunki stref górnych jak np. Bangia, Porphyra, Fucus wytrzymują temperatury do — 20°C,

Ryc. 453.. Schemat układu roślinności północnego wybrzeża morskiego;! ps — poziom największego przypływu (syzygijnego), pk — poziom najmniejszego przypływu (kwadraturowego), ok — poziom najmniejszego od-i pływu (kwadraturowego), os — poziom największego odpływu '(syzygij-!

. nego); (według Nienburga ze Strasburgera)    |