slanowanie2

Do''"'typowych halofilnych glonów należy gatunek Vaucheria dichotoma występujący w solankach środkowoeuropejskich. .

Spośród zielenic do halobiontów. bądź halofili należą gatunki rodzaju Enteromorpha (ryć. 331)...-; ’. y.';;    /y V

• Wpływ stopnia zasolenia na, wielkość' glonów był badany przez_; Levringa (1940). Badacz ten zaobserwował, że im większy jest’: stopień zasolenia w morzach tym 'yiększe rozmiary osiągają glony.:. Już w 1817 r. Agardli pisał::j,,Mar e Balticum id habet .insigne,/' ut Algas Oceani mirifięel^Ónfrahet,, et sibimet- .ipsis ' dissimiles. reddat”. Areshoug (1847) /nazywa 'glony Bałtyku- pformas. dimi-nutas s. contractas., gracilescens et. yiilgo ' steriles’’ (cytowane za Remane’m, 1958).    '    /

Wpływ stopnia zasolenia na wielkość glonów w solankach śródlądowych był również obserwowany przez Hustędta (1925). Hustedt podaje następujące dane:    ¹

SH’ćo ■ Średnia długość

Diploneis interrupta    25,8    46,6    pm

Diploneis interrupta    1,0,2    44,4    gm

Navicula peregrina ' ok.    25,8    94,4    pm

Nauicula peregrina    ok.    10,2    90,0    pm

Nasze obserwacje nie potwierdzają tego; gdyż w źródłach o zasoleniu około 3,6%o, a więc znacznie mniejszym, średnia wielkość Diploneis interrupta wynosiła w różnych latach (1965, 1970, 1972): 53,2 ± 1,84, 46,6 ± 1,82, 47,0 ± 2,36. Dla N. peregrina. średnia długość w tych samych warunkach zasolenia wynosiła 110,50 ±4,24, a więc przewyższała dane podane przez Hustędta.

Glony mórz i oceanów. Roślinny bentos mórz składa się, poza tasiemnicami (Zostera i inne rodzaje), wyłącznie z glonów i to przeważnie z brunatnie i krasnorostów, przyrośniętych zwykle do podłoża za pomocą tarczek lub chwytników. Glony bentosowe występują od strefy litoralnej, aż do głębokości, w której może jeszcze zachodzić fotosynteza.

W morzach zimnych i umiarkowanie zimnych, np. w Morzu Północnym przeważają brunatnice. Rycina 453 przedstawia pionowe rozmieszczenie glonów w zależności pd poziomu wody podczas przj^pływu i odpływu morza. Gatunki stref górnych jak np. Bangia, Porphyra, Fucus wytrzymują temperatury do — 20°C,

glony nitkowate, np. Bangia, Urospora

13-i

12

11-

10-

9

B'Ą

7

e

5-.4-3 2-1 -0--1

•-2-

-3--4--5--6--7 -8 -9-i -10' -11--12--13-— 14--15

skgrupiaste glony i porosty, np, Prasiola, Yerrucana

glony latkowate, np. Porphyra, Enteromorpha

Pehetia 4;-.

\    Fucus piatyoarpus .    .. v ,

\    - F. vesiculosus

Fucus serratus

litaj|^ne glony krzaczkowate "■'?$ 1

L. hyperborea

sublitoralne glony o skórzastych plechach, \ np. Halydris, Cystosira

sublitoralne glony krzaczkowate

litoralne glony 0    - - 4- Ascophyllum

o skórzastych    i

latkowatych plechach \    glony fatkowate, np. Rhodymenia

glony o. zwapnialych plechach skorupiastych

glony biczowate

glony o. skórzastych plechach ^N

Hyc,. .453,' Schemat układu roślinności północnego wybrzeża morskiego; ps — poziom największego przypływu (syzygijnego), pk —■ poziom najmniejszego przypływu (kwadraturowego), ok — poziom najmniejszego odpływu (kwadraturowego), os — poziom największego odpływu (syzygij-nego); (według Nienburga ze Strasburgera)