Zaczarowane słowa(1)

Zaczarowane stówa

Dziś w przedszkolu dzieci wspaniale się bawiły. Wszystkie, nawet Jaś, który zazwyczaj siedzi gdzieś sam w kąciku i buduje z klocków. Opowiem wam o wszystkim za chwilę, tylko troszkę odsapnę, bo ciągle (ze szczęścia chyba) obie nóżki fikają mi w powietrzu, a głowa podskakuje jak na sprężynie.

Najpierw pani przyniosła do sali ogromne pudło.

—    Co w nim jest? — myślałem.

—    Może cukierki? — podsunął miś.

Dzieci też były ciekawe, bo zaraz otoczyły pudełko I przez szparki w pokrywie próbowały coś dostrzec.

—    To czarodziejska skrzynia — wyjaśniła pani. — Jest pełna miłych, czarodziejskich słów.

—    Phi! — parsknął Paweł. — Znowu będziemy czytać! Też ml niespodzianka.

Pani podniosła pokrywę.

—Tonie napisy, tylko serduszka — krzyknęła Zosia.—Jakie błyszczące! Chyba są pomalowane farbą z brokatem.

Pani podniosła jedno serduszko i powiedziała:

—    To serduszko dla Asł. Lubię ją, bo tak ładnie się uśmiecha i ma śmieszne kucyki.

Przedszkolaki zaraz zaczęły dopominać się o serduszka.

W końcu pani obiecała, że każdy je dostanie. Po tyle samo. Po pięć albo po sześć, jeśli wystarczy.

I spytała:

—    Kto jeszcze powie Ani miłe słowo i da serduszko?

Nic muszę już chyba opowiadać, co było dalej. Dodam tylko. 2e wszystkie przedszkolaki były zadowolone I roześmiane.

— Te serduszka są zaczarowane, bo wyczarowują uśmiech — wyszeptał misio Krzysio. — Chciałbym dostać choć Jedno...

• Proponujemy dzieciom podobną zabawę. Serduszka można zastąpić koralikami 2 masy solnej luh kamykami. Pudło może mleć podwójne dno. Po zakończeniu zabawy „wyczarowujemy*" / dziećmi schowane tam uprzednio cukicrkL

14