zakażenia1

nic należy pamiętać o lym. żc wiele zaknżerf lub zarażeń o różnej etiologii manifestuje się podobnymi objawami.

Personel medyczny sprawujący opiekę nad zakażoną ciężarną powinien zadać sobie następujące pytania: Czy ciąża ma wpływ na przebieg choroby u kobiety? Czy zakażenie lub zarażenie ma wpływ na przebieg ciąży? Czy może dojść do transmisji czynnika zakaźnego do płodu, a jeśli tak. to w jaki sposób oraz jaki może być jego wpływ na rozwój płodu? Celem tego rozdziału jest udzielenie odpowiedzi na powyższe pytania.

Warto w lym miejscu zdefiniować dwa pojęcia powszechnie, lecz często błędnie stosowane. Zakażenie jest to wniknięcie i namnożenie się bakterii lub wirusów, a zarażenie - pasożytów lub grzybów w organizmie gospodarza.

TORCH jest to powszechnie przyjęty międzynarodowy skrót utworzony z pierwszych liter czynników zakaźnych wywołujących toksoplazmozę, różyczkę, cylomegalię i zakażenia wirusami opryszczki (Toxoplasma gondii. olhers. Rubel la virus, Cylomegalmi-rus, Herpes simplex vintx). Inne zakażenia (olhers) obejmują: kiłę, li-steriozę. wirusowe zapalenie wątroby i zakażenie H1V.

STD (sexually tmnsmiiied diseases) są to choroby przenoszone drogą płciową. Termin ten obejmuje choroby o różnej etiologii, w tym m.in. rzęsistkowicę. opryszczkę narządów płciowych i wirusowe zapalenie wątroby typu B.

3.12.1.    Zakażenia bakteriami

3.12.1.1.    Kiła Uues)

Do rodziny Spirochaetaceae, z rzędu Spirochaeiales. należą dwa chorobotwórcze dla człowieka rodzaje bakterii: Treponema i Bom-lia. Krętki z obu tych rodzajów są przyczyną zakażenia u płodu. Kila jest wiclonarządową chorobą zakaźną wywołaną przez Treponema pallidum.

W lalach 1991-1993 współczynnik zapadalności na kiłę wynosił w Polsce 5-7 przypadków kiły wczesnej na 100 tysięcy mieszkańców. Kiła podlega obowiązkowej rejestracji w większości krajów świata. Obowiązuje wykonanie serologicznych badań przesiewowych w I i w 111 trymestrze ciąży.

Zakażenie T. pallidum następuje głównie przez kontakty płciowe z zakażonym partnerem. Niewielkie uszkodzenia błony śluzowej pochwy stanowią wrota ich inwazji. Przekrwienie szyjki macicy i kruchość Mon śluzowych w ciąży zwiększają ryzyko wniknięcia kręt-ków. Dochodzi wówczas do miejscowej replikacji i rozsiewu naczyniami limfatycznymi. co prowadzi do uogólnienia choroby. Średni czas inkubacji kiły wynosi 3 tygodnie. We wczesnych okresach choroby. czyli w kile pierwotnej, wtórnej i utajonej wczesnej, ryzyko zakażenia płodu jest największe.

Najczęściej płód zostaje zakażony na drodze przezlożyskowcj. Wówczas krętki izoluje się z łożyska, błon płodowych i krwi pępowinowej. T. peilluliun mogą być wykrywane również w płynie owodnio-wym. Zakażenie płodu następuje także w wyniku bezpośredniego kontaktu ze zmianą kiłową podczas porodu. Ryzyko inwazji dopło-dowej występuje w każdym okresie ciąży, lecz zwiększa się ono wraz z czasem jej trwania. W kile pierwszorzędowej u matki wynosi ono 100%, w stadium kiły wczesnej utajonej 40%, a w kile utajonej późnej 10%. Ryzyko zależy ściśle od liczby krętków znajdujących się w organizmie matki.

Ciąża ma niewielki wpływ na kliniczny przebieg kiły u kobiety. Choroba wywiera natomiast ogromny wpływ na przebieg ciąży. W ciążach powikłanych kiłą najczęściej stwierdza się poronienia samoistne. porody przedwczesne, obumarcia wewnątrzmaciczne. zgony noworodków oraz zakażenia wrodzone.

Podstawą klasyfikacji kiły jest czas trwania choroby oraz objawy kliniczne. Kila pierwotna, wtórna i utajona wczesna nazywana jest kiłą wczesną, natomiast kiła utajona późna i trzeciorzędowa - kiłą późną.

Charakterystyczną cechą kiły pierwotnej jest tzw. zmiana pierwotna. nazywana także wrzodem twardym. Jest ona niebolesna i rozwija się w miejscu wniknięcia krętków. często trudnym do uwidocznienia, np. na szyjce macicy, co uniemożliwia wczesne rozpoznanie. Kiła wtórna (drugorzędowa) charakteryzuje się różnorodnością objawów związanych z zajęciem wielu narządów i układów. U 90% kobiet z kiłą drugorzędową występuje rozsiana plamista wysypka, tzw. osut-ka kilowa. Choroba nieleczona przechodzi w kiłę późną (trzeciorzędową). U kobiet w okresie rozrodczym obserwowana jest rzadko.

Kiła wrodzona jest wielonarządowa i rozwija się w następstwie wcwnątizmacicznego zakażenia płodu. Chociaż zakażenie płodu przed 18.—20. tygodniem ciąży jest rzadkie, wiadomo, że do transmisji przezłożyskowej drobnoustrojów może dojść już w 9.—10. tygodniu ciąży. U płodów w badaniu ultrasonogralicznym stwierdza się uogólniony obrzęk i powiększenie wątroby. Opisano także zmiany w postaci wielowodzia i pogrubienia łożyska. W większości przypadków nie obserwuje się nieprawidłowości w badaniu USC lub zmiany te nie są typowe dla zakażenia T. pallidum.

W diagnostyce zakażenia T. pallidum wykorzystuje się metody bezpośredniego rozpoznawania i swoiste testy serologiczne. Do powszechnie stosowanych metod serologicznych wykrywających przeciwciała przeciw złożonej mieszance antygenowej należą: VDRL (renera! ilisea.se research laboraiory) i USR (unliealed serum rea-