Konsultant musi wiele się nauczyć z dziedziny psychiatrii konsultacyjnej, zdobyć doświadczenie.
Konsultant musi być człowiekiem zaangażowanym w swoją, pracę.
Podkreśla się też pewne cechy osobowości konsultanta, które pozwolą na akceptowanie go, zdobycie zaufania, wysoka^ ocenę użyteczności jego działań.
Konsultant powinien wykazać się umiejętnością współpracy, elastycznością w kontaktach międzyludzkich, musi szanować pracę i wszelkie wysiłki psychoterapeutyczne swych kolegów, którzy nie są psychiatrami.
Konsekwencja, niezawodność, niewłączanie się w rozgrywki interpersonalne zespołu, jasne przekazywanie swej wiedzy, a wniosków w sposób praktyczny - to tylko niektóre spośród ważnych cech konsultanta.
Silna motywacja psychiatry do pracy konsultacyjnej, stałe samokształcenie zdobywane doświadczenie pozwalają na coraz większą skuteczność pracy konsultanta
Tę działalność może realizować konsultant w ramach uczestnictwa w opiece nad pacjentem wraz z zespołem leczącym, w udziale w rozwoju i podtrzymywaniu zespołu oraz w rozwiązywaniu pewnych problemów systemowych.
Konsultant włączony w pracę kliniczną może w różny sposób rozszerzać wiedzę i umiejętności zespołu leczącego w radzeniu sobie z problemami psychologicznymi i społecznymi pacjentów oraz ich rodzin.
Poza przeprowadzaniem formalnych konsultacji może wykorzystywać do tego celu czas obchodów, wspólnych badań, dyskusji. Może też organizować wykłady, seminaria dla lekarzy lub innych grup personelu.
Udział w rozwoju zespołu może być szczególnie wyraźny w przypadku sytuacji kryzysowych i konfliktów (identyfikacja zaistniałych trudności, pomoc we właściwym rozwiązywaniu problemów przez zastosowanie odpowiednich technik).
Konsultant może też dostrzegać skutki frustracji personelu związane z czynnikami spoza oddziału (np. jakieś zarządzenie ogólne dotyczące służby zdrowia, wynagrodzeń itp.), które budzą emocje, przenoszone są następnie na pacjentów, a jednocześnie podlegają^ małej kontroli.
Eksplorowanie tego zjawiska postaw przeniesieniowych, dyskusja mająca na celu zmianę podejścia do problemu daje szansę na poprawę atmosfery na oddziale i funkcjonowania personelu.
Związki psychiatrii konsultacyjnej ze wszystkimi specjalnościami klinicznymi stwarzają ogromne możliwości badawcze, głównie w zakresie współpracy lekarzy chorób somatycznych i zajmujących się zdrowiem psychicznym.
Dziękuję za uwagę
Mogą one dotyczyć obserwacji klinicznej, oceny sytuacji psychospołecznej pacjenta, badań psychologicznych i laboratoryjnych. Otwiera się tu pole do badania mechanizmów pośredniczących między bodźcami w swej naturze symbolicznymi (psychologicznymi, psychospołecznymi) a reakcją somatyczną.
Inne badania mogą dotyczyć samej psychiatrii konsultacyjnej (jej istoty, problemów, rozwój skuteczności).