Zdjęcie0028

Nr 16. Leczenie daremne

/

1.    to leczenie niewspółmierne, gdy szanse utrzymania przy życiu pacjenta są bardzo ograniczone w stosunku do stopnia ciężaru zabiegów medycznych, a zwłaszcza bólu, który mogą powodować,

2.    to leczenie bezużyteczne, gdy istnieje prawdopodobieństwo graniczące z pewnością, że zgodnie z aktualną wiedzą medyczną żadna poprawa stanu zdrowia nie może nastąpić,

3.    opiera się na ocenie efektywności danej procedury medycznej w stosunku do nakładów ekonomicznych (procedury trudno dostępne, deficytowe i kosztowne),

4.    opiera się na ocenie skuteczności danej metody leczenia w odniesieniu do oceny stanu konkretnego pacjenta (czynników diagnostycznych), bez względu na inwazyjność, toksyczność, uciążliwość tej metody,

5.    zakłada rozsądną akceptację granic medycyny,

6.    opiera się na akceptacji ludzkiej kondycji w obliczu śmierci,

7.    o zastosowaniu leczenia daremnego decyduje pacjent bądź jego przedstawiciel.

Prawidłowa odpowiedlto:

A. 1,3A B. l,4,7./c^,4,5. D.2,3,5. E.4,6,7.

Nr 17. W świetle opieki paliatywnej:

1.    obowiązkiem lekarza jest wdrażanie każdej dostępnej procedury leczniczej, nawet przy ocenie jej minimalnej skuteczności,

2.    nie ma żadnej różnicy między niepodjęciem procedur medycznych a ich przerwaniem, jeśli ich efektywność jest niezadowalająca,

3.    przerwanie leczenia przyczynowego jest wyrazem opuszczenia chorego przez lekarza, które odbiera nadzieję i uruchamia procesy prowadzące do śmierci,

4.    ponieważ terapia daremna często przysparza choremu niepotrzebnych i możliwych do uniknięcia cierpień, jest sprzeczna z zasadą nie szkodzenia.

Prawdziwe odpowiedzi to

Nr 18. Priorytetem w opiece paliatywnej dla lekarza powinno być:

podtrzymywanie i w miarę możliwości przedłużanie życia pacjenta wszelkimi dostępnymi ■~y środkami,

kończącego się życia, nawet za cenę jego skrócenia,

B. łagodzenie cierpienia chorych w stanach terminalnych i utrzymywanie możliwie najwyższej jakości

C.    zwalczanie bólu, a w przypadkach jego bezskuteczności, zastosowanie eutanazji na życzenie chorego,

D.    stosowanie nowych niestandardowych metod leczenia, o ile istnieje nadzieja, jeśli nie na całkowite wyleczenie, to choćby na przedłużenie życia pacjenta.

Nr 19. Model pobierania organów ze zwłok w celu ich przeszczepienia innej osobie oparty o zgodę domniemaną

A. umożliwia pozyskiwania narządów bez konieczności pytania kogokolwiek o zgodę,

(B) umożliwia pozyskiwania narządów, o ile zmarły nie wyraził sprzeciwu za życia,

C.    wymaga jawnej zgody wyrażonej za życia potencjalnego dawcy, w postaci tzw Karty Dawcy,

D.    wymaga obowiązkowych deklaracji woli,

E.    zakłada, że prawa jednostki do dysponowania własnym ciałem wygasają wraz ze śmiercią jednostki,

F.    koniecznym warunkiem pobrania narządów ze zwłok jest zgoda wyrażona przez rodzinę dawcy,

Nr 20. Konwencja z Oviedo w sprawie modelu wyrażania woli dotyczącej pobrania narządów po śmierci promuje:

A.    model zgody domniemanej,

B.    model rutynowego pobierania narządów,

C.    model zgody wyrażonej,

D.    model obowiązkowych deklaracji woli,

E.    nie zajmuje stanowiska w tej sprawie.