Charakterystyka statyczna oznacza ustalone stany układu, a poszczególne sygnały są niezmienne w czasie. Stan ten nie jest związany z bezruchem w układzie, bowiem wielkością wyjściową może być np. stała prędkość. Każdemu sygnałowi wejściowemu odpowiada określona wartość sygnału wyjściowego. Ogólnie zależność statyczną przedstawia zależność funkcyjna y =f(x). Zależność może być liniowa, wówczas y = kx, gdzie k jest współczynnikiem wzmocnienia elementu (stosunek przyrostu sygnału wyjściowego do przyrostu sygnału wejściowego). Z określenia charakterystyki statycznej widać, że wyznaczanie jej sprowadza się do przeprowadzenia serii możliwie najdokładniejszych pomiarów wartości wejściowych i wyjściowych. Wykresy charakterystyk statycznych są krzywoliniowe, ale zagadnienie się upraszcza i traktuje je jako liniowe. Sposób wyznaczania charakterystyki statycznej przedstawia rys. 2.
Yn - char. nominalna y+ - ch. rzeczywista, we f y. - ch. rzeczywista, we-/
Rys. 2. Wyznaczanie charakterystyki statycznej
W tab. 1 umieszczono zależności pozwalające na ocenę charakterystyki rzeczywistej względem charakterystyki normalnej. Charakterystyka statyczna jest miarodajna tylko w połączeniu z analizą błędów pomiaru.
Tab. 1. Zależności do szacowania poszczególnych wielkości uchybu.
uchyb bezwzględny |
* 1 II * |
uchyb względny |
m 11 ioo% ^max ~ ✓ min |
uchyb podstawowy |
max(Ay), max(<5) |
3