~LWF0080

40

1.    deciso

2.    una buona autoradio

3.    la loro macchina nuova

4.    scelto

5.    un modello

6.    abbastanza

7.    costoso

8.    fatta

9.    qualchegiorno

10.    la brutta sorpresa

11.    rubato

12.    rassegnati

13.    comprata

14.    una seconda

15.    questa

16.    durata

17.    sparita

18.    arrabbiata

19.    moltissimo

20.    scritto

21.    un biglietto bello grandę

22.    Suo marito

23.    messo

24.    bene

25.    in vista

26.    una fatica inutile

27.    in questa macchina

28.    la mattina seguente

29.    stati

30.    molto

31.    sorpresi

32.    trovato

33.    al suo posto

34.    un altro biglietto

35.    la

W przypadku czasowników odmienianych w passato prossimo z es-sere należy pamiętać o uzgodnieniu rodzaju i liczby imiesłowu czasu przeszłego z rodzajem i liczbą podmiotu. Imiesłów przyjmuje wtedy w liczbie pojedynczej końcówki odpowiednio-o i -a, w liczbie mnogiej natomiast oraz -e: Siamo andati/andate al cinema. - Poszli-śmy/poszłyśmy do kina.

Czy wiesz, źe

Participio passato czasowników odmieniających się z czasownikiem avere, nie jest uzgadniane z podmiotem. Ale imiesłów ten musi się zgadzać z dopełnieniem, jeśli jest to dopełnienie bliższe wyrażone przez jeden z zaimków: lo, la, li, le lub partykułę ne. Wymienione zaimki i partykułę stawia się przed czasownikiem. Jeśli w funkcji dopełnienia bliższego wystąpią pozostałe zaimki osobowe, tj. mi, ti, ci, vi, imiesłów nie musi się z nimi zgadzać.

Inne osobliwości participio passato objaśnione są w teście 33.

Przymiotnik w języku włoskim, podobnie jak w języku polskim, zgadza się pod względem rodzaju i liczby z rzeczownikiem, którego określa. Stawiamy go zwykle po rzeczowniku, choć istnieje grupa przymiotników występujących przed nim. Wspomniana zgodność jest szczególnie widoczna, gdy przymiotnik ma w danym rodzaju taką samą końcówkę jak określany rzeczownik:

II romanzo e bello. I romanzi sono belli.

La casa e belle. Le case sono belle.

La stazione e grandę. Le stazioni sono grandi.

II cortile e grandę. I cortili sono grandi.

Od wyżej opisanej prawidłowości są jednak wyjątki. Warto więc korzystać ze słowników, które podają nie tylko rodzaj szukanego wyrazu, ale również nieregularne formy jego liczby mnogiej czy rodzaju żeńskiego.

Warto pamiętać, że rodzaj rzeczownika włoskiego nie zawsze zgadza się z rodzajem jego polskiego odpowiednika. I tak: U sole - (to) słońce, la p>esta - (ten) ślad.