0000014

objaw karkowo-źreniczny (1921), polegający na rozszerzeniu źrenic przy biernym przechylaniu głowy ku przodowi oraz objaw erekcyjny, kiedy to przy biernym kilkakrotnym przeginaniu tułowia ku przodowa występuje wzwód prącia u chorych małych chłopców dotkniętych zapaleniem gruźliczym opon mózgowo-rdzeniowy eh. Wraz z Władysławem Sieriingiem opisał objaw rowka podrzepkowego w hipotonii mięśni, jak np. w guzach móżdżku (1913). Wprowadził próbę chromoneuroskopową dla stwierdzenia stanu przepuszczalności ośrodkowej bariery nerwowej (1926). Jeden z pierwszych podał symptomatologię rozsianego nagminnego zapalenia mózgu i rdzenia, zwanego < horóba Rcdlicha-- Flataua (encćphalomyelitis epidemica disseminata, 1928). Flatauowi neurologia zawd/ię-, /a dokładny opis rozmaitych postaci migreny (1912), opis postępującego kurczu torsyjnego u dzieci (1911), symptomatologię gruźlicy podstawy czaszki (1926), opis schematów" czucia korzonkowego i obwodowego.. Z nazwiskiem Flataua łączy s:ę prawo zwane prawem 1 lataua o obwodowym przebiegu długich szlaków rdzenia.

Lucja Frey (1889—1913), asystent prof. Kazimierza Orzechowskiego, opisała zespól nerwu uszno-skroniowego (1923): pocenie się i czerwienienie połowy twarzy po stronie toczącego się stanu zapalnego w przyusznicy, występujące przy przyjmowaniu pokarmów lub po emocji.

S a m u e 1 G o I d f 1 a m (1852—1932), neurolog warszawski, najbliższy współpracownik Edwarda Flataua, znany jest w internie z objawu wstrząsania nerek, określanym jako objaw Goldflama (1900). W neurologii wiele pozycji nozologicznych jest zdobyczą twór-< /.ości klinicznej Goldflama. On ustalił w miastenii sposób badania męczliwości mięśni nazwanej przez niego apokamnozą (1891—1893); dlatego to miastenia nosi nazwę choroby Erba-Goklflama. Porażenie okresowe (paralysis paroxysmalls), w którym Goldtlam wykazał brak reakcji elektrycznej ze strony mięśni oraz brak odruchów głębokich w czasie napadu porażennego, odruchy obronne i znaczenie zachowania się ich dla rozpoznania różnicowego porażeń rdzenia w guzach rdzenia i w stwardnieniu rozsianym, umiejscowienie luku odruchowego dla odruchu Rossolimo i znaczenie jego obecności dla rozpoznania stwardnienia rozsianego lub umiejscowienia uszkodzenia szlaków piramidowych. odruchy obronne, .stan źrenic, objaw blednięcia stopy podczas ruchów czynnych w chromaniu przestankowym (tzw. objaw Goldflama-Oehlera) — wszystko to stanowi wkład Goldflama do diagnosiyki neurologicznej.

K. a /im ierz Gliński, profesor anatomii patologicznej w Uniwersytecie Jagiellońskim, opisał w roku 1913 charłactwo przysadkowe, opisane również w roku 1914 przez Simmondśa fchoroba Glińsktego-Simmondsa, cachcxia hypophysaria, s. dyslrophia ma-

raniQ-°cmhdis)_t

II e nr yk H a 1 b a n (1870- -1933), profesor neurologii i psychiatrii w Uniwersytecie J. K. we Lwowie, opublikował pierwszy swe spostrzeżenia nad młodzieńczym wiądem rdzenia i porażeniem postępującym oraz zwrócił uwagę na możliwość leczenia porażenia postępującego stanami gorączkowymi jeszcze przed wprowadzeniem zirnnicy przez Wag-n&r'a Jauregga.

Men ryk U i gier (1866—1942). neurolog warszawski, znany jest z klasyfikacji ' horób dziedzic/.no-rodzinńych układu nerwowego oraz głębokiej znajomości chorób układu wegetacyjnego (monografia jego pt. „Vcgctativ Ncurology", Smith, New York, 1912 oraz .A egetative oder viseeralc Neurologie”. Fischer, Jena. 1912).

Kazimierz Orzechowski (1878—1942), pierwszy profesor neurologii w Uniwersytecie Warszawskim, wsławił się badaniami nad nerwiakowatością Recklinghauscna i stwardnieniem guzowatym Boumevil1c’a. Wspólnie z profesorem Witoldem Nowickim wykazał łączną genezę obu schorzeń, określając stwardnienie guzowate jako ncurinomatosis emiratu.

Orzechowski opisuje charakterystyczny dla niedowładów mięśni międzykostnych objaw (1920), polegający na niemożności wetknięcia palca do nozdrzy; tak samo w porażeniu nerwu łokciowego przy składaniu rąk jak do modlitwy stwierdza się po stronie porażenia meprzyleganic ścisłe palców ręki zdrowej; tworzy to luk wygięty w stronę grzbietową.

5