0000029

30

R. Czekanowska-Szlandrowicz

Ryc. i. Schemat techniczny urządzenia pomiarowego przedstawiony w dwóch rzutach:

I — ramię rozwierające, 2 — ramię dźwigniowe, 3 — sprężyna, 4 — paski tensome-tryczne, 5 — przewód ekranowany.

przed zawilgoceniem; nie powodują one jednak żadnego odczynu ze strony tkanek.

Urządzenie pomiarowe jest zastrzeżone patentowo Nr 76/75. Autorami projektu są: dr inż. Stefan Krajewski i doc. dr hab. med. Feliks Tokarz. Pomiar przeprowadza się w czasie zabiegu operacyjnego. Ramiona rozwieracza zakłada się, po uprzednim przecięciu więzadla podłużnego przedniego i opróżnieniu szpary międzykręgowej, pomiędzy sąsiadujące trzony kręgów. Pomiaru doko-1 nuje się podczas rozwierania trzonów — wymiar między trzonami zostaje zwiększony w tym czasie o 5 — 8 mm.

Według tej techniki dokonano pomiarów u 35 pacjentów operowanych z po-, wodu różnych uszkodzeń w części szyjnej kręgosłupa — zwykle w odcinku

C₄ — C₇.

Badanych chorych podzielono na dwie grupy. Do pierwszej (20 pacjentów) zaliczono przypadki ze złamaniami i zwichnięciami, do drugiej (15 pacjentów) — przypadki z objawową rwą szyjno-ramienną wywołaną wypadnięciem chrząstki miażażystej bądź zmianami zwyrodnieniowo-zniekształcającymi.

W grupie urazów wiek badanych chorych wahał się pomiędzy 18 a 35 rokiem życia. Wszyscy ci chorzy wykazywali złamania w obrębie trzonów albo dodatkowo wyrostków stawowych, czy też łuków. Część z nich (11 pacjentów) wykazywała mniej lub więcej rozległe zwichnięcia.

Według obrazu radiologicznego złamań ustalono następujące grupy (tab. I)._;

Tabela I

Sródoperacyjny pomiar sil kontrakcyjnych wewnątrzkręgosłupowych u chorych z ura zem szyjnej części kręgosłupa.

Typ złamania	Liczba chorych	Wartości pomiaru w kg
		średnie	skrajne
Zgięciowy	10	19	24	13
Wybuchowy	6	13	15	.11
Odgięciowy	4	24	26	22