0000032(2)

Pierw ot nr u sz kodzenie m iępi i

Pierwotne uszkodzenie mięśni. Następujące są cechy znamienne dla pierwotnego uszkodzenia mięśni: 1) przy nieznacznym skurczu mięśnia uzyskuje się zapis bogaty w liczbę potencjałów; 2) zapis interferencyjny przy maksymalnym wysiłku lub nieznaczny przy wysiłku miernym; 3 i znaczne skrócenie średniej długości potencjałów w granic.a<h 50^:Vn czasu trwania; 4i zwiększenie odsetka potencjałów wielofazowych; ó często obniżone napięcie potencjałów w zapisie wysiłkowym.

W uszkodzeniach nad jądrowych, a więc górnego neuronu, nie ma potencjałów denerwacyjnych ani leż zmian w długości, kształcie lub napięciu potencjału pojedynczej jednostki ruchowej. Badanie szybkości przewodnictwa wykazuje, iż jest ona zmniejszona do połowy w urazowych uszkodzeniach włókna ruchowego nerwowego. W warunkach prawidłowych przewodnictwo potencjałów w odcinkach proksymalnych jest większe niż w odcinkach dystalnych. Z wiekiem spada szybkość przewodnictwa; dla nerwu łokciowego wynosi 60 rn/sek. W uszkodzeniach komórek rogu przedniego rdzenia zmiany w przewodnictwie są niewielkie w przeciwieństwie do uszkodzeń nerwów obwodowych. W włóknach czuciowych spadek szybkości przewodnictwa jest większy niż w włóknach ruchowych H. Dobbelstcin i A. Śtruppler, 1963).

O zmianach ełektromiograficznych w poszczególnych jednostkach chorobowych nerwowD-mięśninwych mowa jest przy ich opisie.

REOENCEFALOGRAFIA¹)

Reoenccfalografia ;RKG) stawia sobie za cel badanie w sposób „bezkrwawy ' i ciągły pewnych aspektów dynamicznych krążenia wewnątrz-czaszkowego, które nie sposób jest uchwycić przy pomocy angiografii mózgu, względnie ilościowych badan ukrwicnia mózgu, np. przy zastosowaniu tlenku azotu (N₂0).

Chodzi tutaj w istocie rzeczy o specjalną postać rcografii : Hnlzcr, Polzer i Marko), metody pozwalającej rejestrować zmiany ukrwicnia poszczególnych segmentów dala.

Zasada, na której opiera się głównie obecnie stosowana tzw. reoenec-falografia II Leclmer i Rndler oraz Martin i Ycney) jest następująca: za pośrednictwem elektrod zwanych nadające mi, umieszczonych na skórze czaszki, zostaje wysłany sinusoidalny prąd elektryczny, który stwarza w obrębie jamy czaszkowej zmienne pola elektryczne o niskiej częstotliwości. Pod wpływem tętnienia naczyń, głównie mózgowych, dochodzi do rytmicznych wahań masy krwi i tym samym zmian w natężeniu wyżej wymienionego póła elektrycznego. Zmiany te zostają następnie wychwytywane przez inne elektrody czaszkowe, zwane odbiorczymi, i po odpo-

232

1

Opis reneiicefalotrrafłi zawdzięczam dr Kazimierzowi Karbowskiemu, zapis roo-cncefalogramów oraz fotografię aparatu dna. F. Martinowi z Genewy, za co składam im serdeczne podziękowanie.