0000060(3)

dezintegracji rytmu podstawowego. Zespoły fal wodnych wysokowolta-żowych są przerywane przez iglice. Uważa się, iż choroba wywołana jest przez wirus.

EnccphalitLs subacuta Dawsoni: występuje u dzieci i polega na rozpadzie czynności psychicznych, do którego dołącza się kolejno sztywność mięśniowa, kurcze miokloniczne z zaburzeniem świadomości, wyniszczenie z zejściem śmiertelnym po tygodniach lub miesiącach. W płynie mózgowo-rdzeniowym jest charakterystyczna krzywa zlotowa; w EEG dość znamienne zmiany polegające na ogólnej zwolnionej czynności.

Panencephalitis Pettc-Dóringa (zapalenie mózgu uogólnione guzkowa-te) podobne jest do encephalitis japonica: przebieg ostry z miokloniami i ruchami pląsawiczo-atetotycznymi, sztywnością mięśniową, drżeniem, zaburzeniami psychicznymi i końcowymi objawami ogniskowymi oraz wegetatywnymi; zejście może być pomyślne; w płynie mózgowo-rdzeniowym nieznaczna plcocytoza.

Być może, iż do grupy II, a więc infekcji o nieustalonej, lecz prawdopodobnie wirusowej etiologii, należą niektóre postacie rozlanego twardniejącego zapalenia mózgu (sclerosis diffusa cerebri), co pozostaje jeszcze raczej w' sferze domysłów, bowiem rodzinne występowanie wielu z nich każe zaliczyć je do chorób zwyrodnieniowych.

Obecnie klinicznie i histopatologicznie wiąże się wszystkie 3 wymienione postacie jako chorobę van Bogaerta.

Encephalopathia subacuta spongioformis występuje w wieku późnym, najczęściej w 60 r. ż., czasami wcześniej • pomiędzy 40 a 50 rokiem życia.

W przebiegu choroby odróżnić można 3 okresy: I ■— wstępny, kied\ przez wiele tygodni niepostrzeżenie rozwijają się. objawy początkowe; II -—- kiedy objawy mózgowe przeważają; III — z końcowym zejściem śmiertelnym lub z wegetatywną prostracją.

Do objawów początkowych należą: ogólna niedyspozycja, znużenie, bóle i zawroty głowy oraz bóle w kończynach. Z kolei dołączają się: bezsenność, parestezje, zaburzenia wzroku (niedowidzenie połowicze, ślepota), porażenia ruchowe, połowicze lub poprzeczne, zaburzenia mowy, afatyczne lub dyzartryczne, objawy apraksji oraz móżdżkowe, mioklonie, napady padaczkowe, zamroczenie i otępienie, wreszcie objawy mózgowe wciąż się nasilają, wzmaga się akinezja i otępienie, aż następuje zgon. W zapisie EEG zachodzą znaczne zmiany, zjawia się wysokowoltażowa czynność powolna z zespołami iglic.

Choroba trwa od 8 do 12 miesięcy lub dłużej.

Histopatologicznie występują zmiany w korze mózgu w postaci stanu gąbczastego z destrukcją komórek nerwowych i astrocytów (S. Nevin. W. H. McMenemy i D. P. Jones, 1950).

Encephalitis acuta neerotica, opisana w roku 1955 przez van Bogaerta J. Radermeckera i J. Devosa. Jest to ciężkie schorzenie mózgu z obja-

353