Choroba Bechterewa (zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa, ZZSK) 73
Choroba Bechterewa (zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa, ZZSK) 73
Wzmocnienie mięśni pleców
nu wiedzy, nie powinno się stosować unieruchamiania za pomocą opasek albo gorsetów. Unieruchomienie oznacza zanik mięśni, kości i innych tkanek. Unieruchomienie tylko chwilowo poprawia stan chorego, ponieważ osłabia ból. Jednocześnie jednak zanikają mięśnie i inne tkanki, co powoduje ogólne osłabienie, a ból ponownie zaczyna się nasilać.
Nastawianie kręgów
Należy się również dobrze zastanowić, czy niezbędny jest zabieg operacyjny. Przedtem warto wykorzystać możliwości terapii manualnej (chiropraktyki) i terapii neural-nej (lokalnego znieczulenia leczniczego). Często dużo lepsze efekty od operacji daje nastawienie (repozycja) kręgów i rozluźnienie napiętych mięśni podtrzymujących w plecach. Od dawna wiadomo, że terapia manualna daje bardzo dobre wyniki - dzięki niej w około 95% przypadków udało się prawie całkowicie usunąć dotkliwe bóle.
Co się dzieje przy operacji kręgozmyku?
Usztywnienie
Jeśli zawiodą wszystkie metody bezinwazyjne, konieczna jest operacja. Polega ona na tym, że usztywnia się ślizgający się kręg. Z grzebienia kości biodrowej chirurg pobiera kawałek kości, który jest wstawiany w odpowiednie miejsce kręgosłupa i łączony na stałe ze ślizgającym się kręgiem. Ta część kości nadaje się szczególnie dobrze do przeszczepów, ponieważ pochodzi z największego „rezerwuaru” kości, posiadającego najlepszy biologicznie potencjał kościotwórczy. Warunkiem koniecznym dla osiągnięcia usztywnienia jest bowiem dobry proces kościotwórczy. Inną operacyjną możliwością zatrzymania kręgozmyku jest złączenie brzegów kości za pomocą przykręcenia usztywniających metalowych płytek lub zespolenia ich śrubami.
Choroba ta określana jest też czasem chorobą Bechtere-wa-von Strumpella-Marie. W. M. Bechterew (1857-1927) był rosyjskim neuropatologiem, psychiatrą i psychologiem. Prowadził badania z zakresu anatomii i fizjologii układu nerwowego oraz dziedzin pokrewnych, w tym badania kręgosłupa. A.G. von Striimpell (1853-1925) był