015 3

28

5.4 b.

Graf oraz równoważną mu tablicę dla drugiej wersji układu przedstawiono na rys. 5.4 c.d - ich analizę pozostawiamy Czytelnikowi.

a)

b)

00

11

Rys. 5.4. Grafy oraz tablice przejść i wyjść dwu wersji komparatora szeregowego: przy porównywaniu od bitów mniej znaczących do bardziej znaczących (a, b) i odwrotnie (c, d)

Układ komparatora szeregowego można zrealizować również w postaci automatu Mealy'ego, co daje nieco bardziej złożony układ wyjściowy (realizujący Y). ale i szybszą reakcję układu jako całości; rozważenie tego problemu pozostawiamy Czytelnikowi.

Przykład 5.3 [11]

Rozpatrujemy układ, który po podaniu sygnału 1 na wejście x wytwarza na wyjściu y pojedyiiczy. nie ucięty impuls o długości równej okresowi generatora c. Sposób działania układu ilustruje wykres czasowy przedstawiony na rys. 5.S.

>1W V³ ! ³ ! ¹ I ¹ ! ² ! ¹ ! 1 J 2 J 3 | 1

i i ! 1 1 ! 1		, 1 1 ,! i II
! \wmpm	!	1 1 1	i
iilli 1 1 I	j i ! !	i ! m \ m \ i	t
Wykres czasowy	układu z przykładu 5.3

Ponieważ sygnał generatora c najrozsądniej jest wykorzystać jako sygnał taktujący (zegarowy) projektowanego układu synchronicznego, więc układ ten będzie miał jedno wejście x. Zatem stan wejść X = (x), stąd X = (0,1). Podobnie stan wyjść Y = (y), czyli Y = <0,1>. Przyjmujemy, że tylne zbocze zegara jest aktywne, tzn. wyznacza ono momenty czasowe (zaznaczone na rys. 5.5) w których ulega zmianie stan wewnętrzny układu.

Pod pojęciem stanów wewnętrznych będą w tym przypadku rozumiane różne sytuacje jakie mogą w układzie wystąpić, tzn. różne kombinacje sygnałów: wejściowego i wyjściowego. Na rys. 5.5 oznaczono je numerami 1,2,3. Strzałki przy pierwszych kilku stanach wskazują na momenty czasowe, w których układ przechodzi do danego stanu. Jak widać, występują trzy stany wewnętrzne (A = {1,2,3}): pierwszy gdy x = 0 (wówczas y również jest równe 0), drugi gdy x = 1 i wytwarzany jest sygnał y = l, trzeci gdy nadal jest x = 1, ale y = 0. W tym ostatnim stanie układ pamięta to, że impuls wyjściowy został już wytworzony.

Sygnał wyjściowy y zmienia się na tylnym zboczu zegara, czyli, w tych samych momentach co stan wewnętrzny. Zatem stan wyjścia jest funkcją wyłącznie stanu wewnętrznego, wobec tego mamy do czynienia z automatem Moore'a.

Graf oraz równoważną mu tablicę przejść i wyjść układu przedstawiono na rys. 5.6 a.b.