0162

również otoczone błoną, posiadające złożoną strukturę. W cytoplazmie komórki można wyróżnić układ kanałów siateczki (retikulum) endoplazmatycznej i różne organelle, jak: mitochondria, rybosomy, pęcherzyki pinocytarne, układ Gol-giego i inne. W cytoplazmie zielonych komórek roślinnych występują także chloroplasty. Jak widać cytoplazma komórki wykazuje znaczną złożoność struktury.

Rozpatrując żywy organizm, np. organizm jednokomórkowy, jako układ fizyczny możemy wskazać cechy charakterystyczne, które w pewien sposób wyróżniają go spośród innych układów, nie ożywionych, jakie spotyka się w przyrodzie. Omówimy poniżej kilka z tych cech; każda z nich oddzielnie nie stanowi kryterium wyróżniającego organizm żywy od nieżywego, jednak wszystkie one występując wspólnie są charakterystyczne dla zjawiska życia.

Odrębność od otoczenia. Organizm żywy jest zawsze wyraźnie oddzielony od otoczenia powierzchniami granicznymi (granicami faz). Nigdy nie stwierdza się ciągłego przejścia pomiędzy organizmem żywym a środowiskiem. Granicami oddzielającymi są błony komórkowe, pokryte niekiedy dodatkowymi warstwami (np. śluzu, dodatkową błoną o większej odporności mechanicznej itp.); u organizmów bardziej złożonych granicami są warstwy specjalnych komórek ochronnych. Analogiczne powierzchnie graniczne występują wewnątrz komórki, oddzielając poszczególne organelle od reszty cytoplazmy.

Odrębność od otoczenia przejawia się także odrębnością składu chemicznego. Organizmy żywe zawsze zawierają liczne składniki bądź nie występujące w ogóle w środowisku, bądź występujące w zupełnie odmiennych stężeniach i proporcjach. Przykładami mogą być specyficzne substancje makrocząsteczkowe syntetyzowane wewnątrz komórki i tam funkcjonujące lub selektywnie wychwytywane z otoczenia jako składniki pokarmowe. Szczególnie wyraźnie można też. prześledzić tę odrębność na przykładzie jonów nieorganicznych. Organizmy żyjące w wodach słodkich z reguły mają w swoich komórkach wyższe stężenie jonów (K⁺, Na⁺, Cl^-) niż wynosi ono w środowisku zewnętrznym. Przeciwnie zaś, organizmy żyjące w wodach o dużym zasoleniu (oceany) usuwają nadmiar jonów i ich stężenie

K+

wewnątrz komórek może być niższe od zewnętrznego. Z reguły też stosunek stężeń-

Na+

wewnątrz komórek jest wyższy niż na zewnątrz.

Opisana odrębność od otoczenia utrzymywana jest tak długo, jak długo organizm żyje. Po jego śmierci zaczynają przeważać procesy prowadzące do zniwelowania tych różnic. Wytłumaczenie tego faktu wiąże się ze zrozumieniem przemian energetycznych w organizmach i podane jest dalej.

Wysoki stopień organizacji. Została już podkreślona wysoka złożoność żywej komórki. Obserwujemy ją zarówno na poziomie cząsteczkowym (budowa białek i innych makrocząsteczek), jak też i na poziomie struktur subkomórkowych. Analogiczną złożoność obserwujemy także na wyższych szczeblach organizacji: tkanek, narządów, całych organizmów, gatunków i biocenoz.

Poznanie procesów zachodzących w żywych organizmach wskazuje również na wielką ich złożoność, przewyższającą znacznie złożoność procesów zachodzących w przyrodzie nieożywionej. Inną wyraźną cechą jest precyzyjna kontrola przebiegu tych procesów, odbywająca się na zasadzie wielorakich sprzężeń zwrotnych.

Wzrost i rozmnażanie się. Zarówno wzrost organizmu, jak i jego rozmnażanie się, a więc i wzrost liczebności gatunku, są z punktu widzenia fizyki dalszymi przykładami

169