0000136

137

Odcinek szyjny kręgosłupa w spondylopatiach

sobą kręgów i może doprowadzić do destrukcji kręgów. W miejscu tym nie stwierdza się zwykle obecności syndesmofitów.

Zajęciu odcinka szyjnego kręgosłupa w przebiegu zzsk towarzyszy początkowo bolesność przy ruchach głową, a następnie ograniczenie ruchomości aż do całkowitego usztywnienia. Chory, chcąc obejrzeć się za siebie, musi obrócić się całym tułowiem. W naszym materiale w przebiegu zzsk obserwowaliśmy również samoistną luksację kręgu obrotowego i szczytowego oraz występowanie złamań odcinka szyjnego kręgosłupa nawet przy niewielkich urazach.

Leczenie farmakologiczne zmian w odcinku szyjnym kręgosłupa w przebiegu zzsk i rzs jest zgodne z ogólnie obowiązującymi zasadami leczenia reumatoidalnego zapalenia stawów.

Ponadto miejscowo stosuje się zabiegi fizykalne, mające na celu zmniejszenie odczynów zapalnych i bolesności, jak np. ultradźwięki lub prądy diadynamicz-ne oraz masaże mięśni karku. Z niejaką rezerwą należy natomiast ustosunkować się do kinezyterapii, szczególnie w okresach zaawansowanych, ze względu na grożące niebezpieczeństwo podwichnięć. Pewne uzasadnienie mają ćwiczenia izometryczne mięśni szyi i karku mające na celu zwiększenie siły mięśniowej i wytworzenie tzw. kołnierza mięśniowego stabilizującego kręgosłup. Nie należy natomiast stosować intensywnych ćwiczeń dynamicznych, zwiększających ruchomość odcinka szyjnego kręgosłupa ze względu na wyżej wymienioną możliwości powstania subluksacji.

Jeżeli doszło już do przemieszczeń trzonów kręgowych, wskazane jest zastosowanie kołnierza szyjnego.

Duże przesunięcia kręgów, a szczególnie zwichnięcie w stawie szczytowo--obrotowym, przebiegające z uciskiem na rdzeń, wymagają operacyjnego usztywnienia.

Adres autorki: Instytut Reumatologii, ul. Spartańska 1, 02-637 Warszawa