033 4

24

Organizacja zielarstwa

Prowadzenie sprzedaży surowców i artykułów zielarskich upoważnia przemysł do pobierania marży zarobkowej.

Odbiorcami zagranicznymi są przedsiębiorstwa handlowe krajów europejskich i innych części świata.

ZIELARSTWO W INNYCH KRAJACH

Nawrót do ziołolecznictwa notowany na przełomie wieku XIX/XX> wzmożony wojennym brakiem leków, przyczynił się do rozwoju zielarstwa nie tylko w Polsce, ale i w innych krajach Europy i Ameryki, a nawet w zamorskich koloniach państw europejskich (54).

Poza lecznictwem wzrastało zapotrzebowanie na surowce zielarskie wielu gałęzi produkcji przemysłowej. Ponadto powszechne się stało — zwłaszcza w krajach Europy Zachodniej — stosowanie ziół jako codziennych używek, czy to przypraw, czy też napojów, regulujących przemianę materii, na skutek często niewłaściwego odżywiania się ludności, głównie miast.

0    tym, jak wielkie było zużycie surowców zielarskich w okresie ostatniej wojny, świadczą liczby dla jednego z największych odbiorców tych surowców, mianowicie dla Niemiec: roczne zapotrzebowanie w 1941 r. wyniosło przeszło 4500 ton ¹.

Zioła stały się przedmiotem ożywionej wymiany towarowej w handlu międzynarodowym. Początkowo handel ten dotyczył głównie surowców pochodzących ze stanu naturalnego, a wywóz kierowany był z krajów o bogatym zapleczu surowcowym, m. in. ZSRR, Polski (44), Węgier (50), Czechosłowacji, Bułgarii i in., do krajów o rozbudowanym przemyśle, a więc przede wszystkim do Niemiec. Stamtąd te same zioła powracały niejednokrotnie do krajów ich pochodzenia w postaci gotowych leków, co było oczywiście objawem nienormalnym pod względem gospodarczym.

Wielkie zapotrzebowanie na surowce zielarskie musiało, siłą rzeczy, wpłynąć na wzmożenie zbioru ziół ze stanu naturalnego, a jeszcze w większym stopniu na rozszerzenie areałów plantacyjnych upraw zielarskich, które w okresie pierwszej wojny światowej były zaledwie w początkowej fazie rozwoju.

Jednocześnie powstało w wielu krajach dążenie do usamodzielnienia się gospodarczego w tym zakresie. Już po pierwszej wojnie światowej rozbudowują się zakłady przetwórcze przemysłu farmaceutycznego i innych,

1

   Na zapotrzebowanie roczne wynoszące 4500 ton złożyły się m. in.: kwiat rumianku pospolitego 800 ton, liść mięty pieprzowej — 760 ton, liść jeżyny i kwiat lipy — ponad 400 ton itd.; z trudniejszych do zbioru surowców przytoczymy: kwiat bławatka — 18 ton, jasnoty białej — 11 ton; z roślin rzadszych, a nawet będących u nas pod kontrolą zbioru, ziele marzanki wonnej — 212,5 ton.