Jan Mika
- Wyznaczenie zależności pomiędzy obciążeniem osiowym śruby a momentem obrotowym w mechanizmie śrubowym.
- Wyznaczenie ogólnej sprawności mechanizmu śrubowego.
- Porównanie eksperymentalnie wyznaczonych wartości momentu obrotowego oraz sprawności mechanizmu śrubowego z wartościami teoretycznymi [2].
Budowę i działanie stanowiska badawczego przedstawia rysunek 6.1. Składa się ono z trzech podstawowych zespołów: praski śrubowej (1, 2, 3, 4, 5), mechanizmu obciążenia osiowego śruby (6, 7, 8) oraz zespołu wywoływania i pomiaru momentu obrotowego na śrubie (10, 11, 12, 13, 14).
Obciążenia śruby badanej (3) siłą osiową Q dokonuje się przy pomocy obciążników (8) i dźwigni dwuramiennej (7) podpartej w przegubie (6). Jeżeli siła Q jest na tyle duża, że pokona ciężar śruby (3) i szczęki ruchomej (5), a jej składowa wywoła moment obrotowy M = 0,5 • Q ■ ds • tg y, większy od oporów tarcia na zwojach gwintu i czole śruby, to śruba (3) będzie się wykręcać, gdyż gwint jej nie jest samohamowny.
Aby powstrzymać samoczynne wykręcanie się śruby (3), należy przyłożyć do niej moment Mb (bierny) za pomocą śruby napinającej (11) i układu krążków linowych (13).
Siłę F w śrubie napinającej (11) mierzy się w sposób pośredni dyna-mometrem kabłąkowym (14). Wykres cechowania dynamometru (rys. 6.2) uwzględnia przełożenie a/b dźwigni (10). Wartość siły F odczytuje się z niego bezpośrednio na podstawie wartości Ac wskazań dynamometru (rys. 6.2).