047 4

4. WYDAWNICTWA NAWIGACYJNE

4.1. WPROWADZENIE

Wydawnictwa nawigacyjne stanowią uzupełnienie informacji zawartych na mapach morskich i wraz : nimi tworzą zestaw „pomocy nawigacyjnych” niezbędnych do prowadzenia nawigacji. Do podstawowych ydawnictw nawigacyjnych należą: locje, spisy świateł, spisy sygnałów radiowych, tablice pływów, zeszyty Wiadomości Żeglarskich”, suplementy, zestaw znaków i skrótów stosowanych na mapach oraz katalog map ■■ ydawnictw hydrograficznych.

Oprócz tego statek powinien być wyposażony także w inne pomoce nawigacyjne, obejmujące obszerny materiał informacyjny, umożliwiający nawigatorowi planowanie oraz realizację funkcji związanych :ezpośrednio z prowadzeniem nawigacji.

Mogą to być: atlasy oraz mapy pływów i prądów pływowych, atlas portów morskich, 2-tomowe ydawnictwo Guide to Port Entry, atlas meteorologiczno-oceanologiczny, mapa klimatyczna świata, mapy rog oceanicznych świata, mapy magnetyczne, mapy wraków, inne mapy pomocnicze, arkusze zliczeniowe, ■jblice odległości, rocznik astronomiczny, tablice do wyliczania astronomicznej linii pozycyjnej, tablice nawigacyjne, almanachy, międzynarodowy kod sygnałowy, pomocnicze publikacje dotyczące wykorzystywanego na statku systemu określania pozycji, publikacje sygnowane przez Międzynarodową Organizację Morską (IMO), w tym teksty konwencji: COLREG, SOLAS, MARPOL, STCW, SAR i innych, oraz wydawnictwa związane z funkcjonowaniem i korzystaniem z systemu GMDSS, słowniki oraz podręczny zestaw fachowych wydawnictw teoretycznych, w tym seria publikacji The Nautical Institute.

Wiadomości zawarte w pomocach nawigacyjnych poszerzają informacje podane na mapach o dodatkowe szczegóły'. W razie stwierdzenia rozbieżności pomiędzy tymi informacjami należy zachować szczególną ostrożność, natomiast w ocenie sytuacji nawigacyjnej przyjmować alternatywę mniej korzystną dla >tatku, ale dającą gwarancję bezpieczeństwa. Jeżeli nie można ustalić, która z informacji jest prawdziwa, zaleca się przyjąć za wiarygodną informację podaną na mapie, ponieważ stanowi ona podstawę do prowadzenia nawigacji, a przy tym bywa znacznie częściej poprawiana i aktualizowana.

Umiejętność dokonywania prawidłowej oceny jakościowej oraz interpretacji treści map morskich i wydawnictw nawigacyjnych jest podstawowym warunkiem gwarantującym bezpieczeństwo statku. Zależy ona od doświadczenia nawigatora, jego znajomości zakresu treści i układu poszczególnych wydawnictw oraz stopnia wiarygodności podanych w nich informacji, a także od umiejętności plastycznego ich oddziaływania na wyobraźnię nawigatora. Bezkrytyczny stosunek do informacji zawartych w pomocach nawigacyjnych, nieprawidłowa analiza sytuacji, często przesadne zaufanie mogą w określonych przypadkach prowadzić do wyciągnięcia nieprawidłowych wniosków i w efekcie do podjęcia błędnych decyzji. Właściwa interpretacja treści mapy, prawidłowy odczyt zamieszczonych na niej informacji, a następnie poszerzenie ich o wiadomości zawarte w wydawnictwach nawigacyjnych prowadzi do wyrobienia odpowiedniego wyobrażenia na temat położenia geograficznego akwenu oraz jego warunków nawigacyjno-hydrograficznych.

4.2. LOCJE MORSKIE

Locjami (Pilots, Sailing Directions) nazywa się zbiór kilkudziesięciu ksiąg szczegółowo opisujących wybrzeża morskie oraz wody całego świata. Ten obszerny materiał informacyjny dobrany jest wyłącznie pod kątem potrzeb nawigatora i stanowi uzupełnienie wiadomości podanych na mapach nawigacyjnych.

Informacje podane w locjach są przeznaczone dla wszystkich typów statków o długości większej od 12 metrów [32], podobnie jednak jak mapy nie uwzględniają specjalnych potrzeb takich jednostek specjalistycznych, jak okręty podwodne, poduszkowce czy holowniki o dużym zanurzeniu.

Locje są wydawane przez Admiralicję Brytyjską regularnie od roku 1829 [16]. Przez cały XIX wiek rosła stopniowo zarówno liczba, jak i objętość opracowywanych tomów. Początkowo wydawano cienkie broszurki „Wiadomości Hydrograficznych” (Hydrographic Notices) oraz raporty pomiarowe. Pod koniec

47