060 6

118 jordanowski ogród 2 narodami ZSRR. Jest to przy tym język stosunkowo łatwiejszy dła Polakowi ze względu na pokrewieństwo obu języków, choć czynne opanowanie jęj wymaga przezwyciężenia -* interferencji, tj. zakłóceń w uczeniu się spowodo-j -wanych występowaniem obok rzeczywistych podobieństw również wielu p<H zomych podobieństw, utrudniających osiągnięcie perfekcji w tym języku. Nj treść nauczania składa się zaznajamianie młodzieży z kulturą rosyjską i dziecką oraz z życiem współczesnym w Związku Radzieckim.

jordanowski ogród, dostępny dla dzieci i młodzieży do lat 15 teren gier, zabaw i sportu. Nazwa pochodzi od nazwiska dr Henryka Jor? (1842-1907), który — opierając się na wzorach amerykańskich — w 1888 w Krakowie pierwszy taki ogród, prowadzony pod kierunkiem sj listów. Idea tworzenia j.o., dysponujących często instruktorami, znalazła! w PRL szerokie upow^fszechnienic; opiekę nad nimi sprawują rady naroj do we.

Josta prawo -* prawo Josta.

Joteyko Józefa Franciszka (1866-1928), psycholog i pedagog; od 1908 wy-¹, kładała psychologię i kierowała laboratorium psychologii fizjologicznej uniw. | w Brukseli; od 1916 wykładowca psychologii w College de France, 1917-j -1918 — w Sorbonie i na uniw. w Lyonie, po powrocie do Polski w 1919 wy-J kładała w Państwowym Inst. Pedagogicznym, a od 1925 w Wolnej Wszechnicy; Polskiej w Warszawie; w 1926 założyła pierwsze polskie czasopismo psycholo-1 giczne „Polskie Archiw-um Psychologii”. Zainteresowania naukowe konccntro-1 wała na problemach rozwoju i pomiaru inteligencji, psychologii wrażeń i pa-1 mięci oraz znużenia i zmęczenia. Zajmowała się również nauką o dziecku i orga-i nizacją szkolnictwa. Główne prace: La science du travail... (1917), La fangu* (1920), Poziom inteligencji uczniów gimnazjum niższego (1922), Metoda testówr umysłowych i jej wartość naukowa (1924), Znużenie (1932).

jugosłowiański system szkolny, w latach powojennych początkowo opie-j rał się na ustawie z 1945 wprowadzającej obowiązkowe nauczanie 7-lctnic,| w 1950 zaś 8-letnie. Kolejne zmiany zostały wniesione przez ustawy z latj 1958 i 1964. Wychowanie przedszkolne obejmuje dzieci w wieku 3-6 lat, szkoła ogólnokształcąca jest 12-letnia; po ukończeniu kl. VIII młodzież może i wybrać 4-letnie gimnazja, 4-letnic szkoły zawodowe czy artystyczne, ew. 2-lub 3-lctnic niższe szkoły zawodowe. Studia w szkołach wyższych trwają 4-5 lat, po 2 latach studiów można jednak uzyskać na niektórych kierunkach j dyplom szkoły półwyższej. Dużą popularnością cieszą się studia podyplomowe i naukowe, prowadzące do doktoratu. Cechą charakterystyczną j.s.sz. jest spO"| łeczne zarządzanie szkołami. Władzę nad szkołami sprawują komitety szkolnej wespół z dyrektorami szkół i radami nauczycielskimi. Wśród dość licznych instytutów pedagogicznych prym wiedzie Jugosłowiański Inst. Badań Pcdago* gicznych w Belgradzie.

Kairów 119

Jung Carl Gustav (1875-1961), szwajcarski psychiatra, twórca psychologii analitycznej. Od 1906 współpracował z S. Freudem i w pełni podzielał jego poglądy na psychoanalizę. W latach 1911-13 wraz z Adlerem zapoczątkowali nowe kierunki psychoanalizy, zrywając z Freudem. J. stworzył wówczas w Zurychu własną szkołę. W 1933-41 był profesorem psychologii w uniw. w Zurychu, od 1943 — psychologii klinicznej w uniw. w Bazylei. J. odrzucał seksualność dziecięcą; we własnej koncepcji osobowości, opartej na badaniach klinicznych, zwrócił uwagę na jej ukierunkowanie bądź na zewnątrz (ekstrawertycy), bądź na własne życie wewnętrzne (introwertycy), opracował również tzw. metodę wolnych skojarzeń, za pomocą której wykrywał -* kompleksy. Główne prace: Psychologische Ty pen (1920), Wirklichkeil der Seele (1934), Psychologia a religia (1937, wyd. poi. 1970), Ober die Psychologie des Unbe-miss ten (1943), Psychologie der Obertragung (1946).

Kacprzak Marcin (1888-1968), lekarz higienista, pionier medycyny społecznej w Polsce; w okresie międzywojennym pracował w Państwowej Szkole Higieny, współpracował też z sekcją

higieny Ligi Narodów; od 1945 profesor Uniw. Łódzkiego, od 1947 profesor Akad. Medycznej w Warszawie (wieloletni rektor); od 1961 członek Akad. Nauk Medycznych ZSRR; od 1962 członek PAN. Szczególne zainteresowania badawcze K. dotyczyły stanu zdrowia ludności wiejskiej oraz upowszechniania zasad higieny w społeczeństwie, k. żywo interesował się również higieną szkolną, m.in. był redaktorem podręcznika higieny; swój stosunek do spraw zdrowia w szkole wyraził dosadnie w stwierdzeniu, że: „do szkoły chodzi nic głowa dziecka, ale ono całe”. Główne prace: Wici płocka (1937), Gruźlica na tssi (1938), Stan opieki lekarskiej nad ludnością wiejską (1937), Epidemiologia ogólna (1956).

Kairów Iwan Andrcjewicz (1893-1978), radziecki pedagog i działacz oświatowy i polityczny. Studia przyrodnicze ukończył w Uniw. Moskiewskim; początkowo brał udział w szerzeniu oświaty rolniczej; od 1925 prowadził działalność naukowo-badawczą, najpierw jako wykładowca i profesor Akad. Rolniczej im. Timiriaziewa, następnie Moskiewskiego Uniw. Państwowego; 1946-67 prezes Akad. Nauk Pedagogicznych RFSRR; 1949-56 minister oświaty RFSRR; 1942-50 redaktor naczelny czasopisma „Sowietska-)a piedagogika”, członek ANP ZSRR. Zajmował się podstawowymi problemami pedagogiki marksistowskiej i oświaty socjalistycznej, pedagogiki rolniczej, teorii wychowania kolektywnego i organizacji badań pedagogicznych. Główne Prace: Kak organizował* s z kołu krestianskoj mołodioźy (1926), Pedagogika red. 1939, 1948, wyd. poi. 1950), Sowremiennyje problemy piedagogiczeskoj "auki i roi naucznych issledowanij (red., 1962), Azbuka nrawstithennogo wospi-