061 2

X

0,2

-0,2-

Rys. 2.19. Wykres drogi tłoka X i wypornika X w silniku bezkorbowym

t    w

Stałą sprężyny gazowej określa się na podstawie zależności .z

Kpi

^K * -jT-    (2.47)

o

gdzie: A - powierzchnia przekroju poprzecznego tłoka, p - średnie ciśnienie ga-

S

zu, - średnia objętość sprężyny gazowej.

Praktycznie, opierając się na wzorach (2.46) i (2.47), częstotliwość pracy silnika może zależeć jedynie od średniego ciśnienia gazu

S

Średnie ciśnienie gazu wykorzystuje się do zmiany długości skoku tłoka i wypornika, zmieniając tym samym moc indykowaną silnika. Działanie to jest najskuteczniejsze w czasie pracy silnika w pobliżu granicznej mocy, limitowanej wydajnością zewnętrznych wymienników ciepła. Uwzględniając niewielkie praktyczne możliwości zmiany średniego ciśnienia gazu p w silnikach bezkorbowych, z zależ-

S

i ności (2.48) wynika, że silniki te charakteryzują się prawie stałą częstotliwością pracy.

2.6. FLUIDYNA

Zasadę wyporowego oddziaływania cieczy, zawartej w ramionach U-rurki, na gaz w celu zrealizowania obiegu Stirlinga opatentował C. West [52], w postaci tzw. fluidyny. Mechanizm działania fluidyny przedstawiono schematycznie na rys. 2.20. Ciecz zawarta w lewej U-rurce służy jako wypornik, natomiast w prawej U-rurce jako tłok roboczy. Caz w lewym ramieniu U-rurki wypornika jest ogrzewany, a w

65