089 2

Zespół napędowy 89

Rys. 7.14. Przyrząd kontrolny obudowy zespolą napędowego

merze 4012208, postawić go na płycie traserskiej i ustawić czujnik (którego nóżka powinna .się oprzeć o powierzchnię płyty) w zerowe położenie. W łożysko stożkowe 3 (rys. 7.2) wstawić sprawdzian 1 (rys. 7.14), wkręcić wkręty 3 i osadzić przyrząd kontrolny 2 na obudowie zespołu napędowego, dociskając jednocześnie palcami bieżnię wewnętrzną łożyska stożkowego. Zapisać odczytaną r.a czujniku odchyłkę B z odpowiednim znakiem „+^,ł lub ” (np. +0,09 mm).

Należy zwrócić uwagę, że przy odczytywaniu odchyłki B strzałka czujnika odchyla się w lewo (w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara) przy dodatniej wartości B, natomiast przy wartości ujemnej strzałka czujnika wykonuje obrót w prawu.

Zmierzyć mikrometrem odległość l (rys. 7.13) w obudowie mechanizmu różnicowego (bez

podkładek regulacyjnych) z dokładnością do drugiego miejsca po przecinku. Nominalna odległość l = 120,000 mm. Zapisać z odpowiednim znakiem „+” lub „ ” odczytaną odchyłkę H rzeczywistego wymiaru w stosunku do podanego wymiaru nominalnego l = 120,000 mm (np. przy pomiarze otrzymano wynik 119,96 mm wobec tego odchyłka H — 120,000 — 119,96 = 0,04 ze znakiem ujemnym —0,04 mm).

Nominalna sumaryczna grubość podkładek regulacyjnych (na obydwóch czopach) obudowy mechanizmu różnicowego wynosi 2,5 mm (po uwzględnieniu 0,1 mm przewidzianej w celu uzyskania napięcia wstępnego łożysk stożkowych). Aby obliczyć rzeczywistą grubość podkładek regulacyjnych P, należy od grubości nominalnej 2,5 mm odjąć poprzednio otrzymaną rzeczywistą grubość (po skompletowaniu) podkładek regulacyjnych le-

A-A

Rys. 7.15. Przyrząd do sprawdzania luzu mlędzyzębnego przekładni głównej zespołu synchronizowanego

:: Naprawa samrchoeow Syrena