1 06

(2)

r = 3 + 0

gdzie:

r - liczba składowych reakcji, które mogą się pojawić na podporach belki,

o-liczba przegubów łączących poszczególne belki proste (tarcze sztywne).

Belka zilustrowana na rysunku 6 a, jest układem statycznie wyznaczalnym. Można ten złożony układ zastąpić konstrukcją prostszą - składającą się z trzech współpracujących ze sobą belek (trzech sztywnych tarcz - połączonych ze sobą dwoma przegubami, rys. 6 b). Liczba możliwych reakcji, które mogą się pojawić na podporach (w podporach) belki przegubowej, jest równa liczbie 3 powiększonej o 2 (są to przeguby istniejące w punktach D i E ), stąd sumarycznie liczba powiększa się do 5, a zatem spełniony jest warunek statycznej wyznaczalności. dla tego typu konstrukcji prętowych. W miejscach przegubów Di E belki oddziaływają na siebie.

a)

Rys. 6. Statycznie wyznaczalna belka przegubowa: a) schemat statyczny, b) belka przegubowa zastąpiona trzema belkami prostymi.

Rozpatrzymy teraz układy składające się z jednego pręta - belki - tarczy sztywnej. Układ nazywać będziemy statycznie niewyznaczalnym, jeżeli na jego podporach mogą się pojawić więcej niż trzy składowe reakcji. Układ jest tylokrotnie statycznie niewyznaczalny, o ile więcej od liczby 3 może się pojawić składowych reakcji na podporach tego układu. Tenże stopień statycznej niewyznaczalności układu jednotarczowego łatwo określić z warunku

n = r- 3    (3)

gdzie:

str. 6