100637

qT" ®

o

&u<J°

N ł ■ 3 "*■ <*■

pr:«^ody « <*»^,ok8C*

rtłum ppcx#t»tow«

^lfrrrpT?Mf

c) Oddziaływam* przeszkody na dys okację - stadka krytyczne lri>Ł

d) Oddziaływani* przeszkody na dyslokacje - stadka kcncowe: tworzy s/ę pętle dyslokacyjne iwfcćł wydzieleń ■ dyłlolucił kontynuuje s«ćj ruch

<3k ^

T

maimału

utrudniają

' Umocnienie odkształceniowe

Gd> KryszuH odksziaicaia ń«

4 ^.ctertc    ^d>'^łl°kacje w n.ch s

cztery    n ,Tf^{128U np !}

daaiuja zc Shf^ P°^ą« _Się    ! U) (rozdz 5),

w cor;u    ***    "^{ę płaszcz}>^OT

ościach    Rfomadzą się w rr

uatcm jest umocnienie odkształceniowe stromy wzrost krzywej ^Rl •Odkształcenie po przekroczeniu granicy plastyczności (rozdz. 8). mewie i materiały ceramiczne umacniają się w ten sposób. Może kłopotliwa, kiedy chce się otrzymać cienką blachę przez walco-^{10 b>i} mocnienie odkształceniowe podnosi granicę plastyczności tak szybko.

_lcn proces przerwać i wyżarzyć metal (nagrzać go, aby zmniejszyć * ^romadzonych dyslokacji) i dopiero wtedy kontynuować odkształcali też ona użyteczna: jest to istotna metoda umacniania, którą można ar łącznie z innymi, aby otrzymać wytrzymałe materiały. i^Tiizowanie umocnienia odkształceniowego jest trudne Jego wkład /_„ ^witego oporu / ruchu dyslokacji jest znaczący i rośnie wTaz z od-^cemem(rys. 10.3).

Odkształcenie postaciowe y

Rys. 10.3. Przecinanie się linii dyslokacji prowadzące do umocnienia

Kry tyczne naprężenie poślizgu dyslokacji

Można przyjąć, że udziały poszczególnych metod umacniania się sumują, ^obcc tego

(10.3)

^Tnałc materiały albo mają wysoką własną wytrzymałość wewnętrzną ./£ ^^amciu), albo jest ona wynikiem superpozycji umocnienia roztworowego ^elcmowego lub cząstkami f_c i odkształceniowego ^

^ stali o wysokiej wytrzymałości na rozciąganie). Zanim jednak będaemy ^korzystać praktycznie tę informację, pozostaje )cdcn granicę plastyczności izolowanego kryształu pod